Horrorverhalen

Een beetje naar aanleiding van deze topics:
https://www.wintersport.nl/forum/topic/32079
https://www.wintersport.nl/forum/topic/70447

Ik zou wel eens willen lezen wat nou het beroerdste is dat je hebt meegemaakt onderweg?

Wij gaan nu al jaren 2x per jaar naar de Alpen en - even afkloppen - nog NOOIT iets echt vervelends meegemaakt.
Zelfs nog nooit sneeuwkettingen hoeven omleggen. Ja, heus wel eens een file, maar alles binnen de redelijkeheid.

Oh ja, het meest bizarre was een spiegelgladde E411 (Brussel - Luxemburg) waar op de terugweg op de andere rijbaan een auto tegen een geschaarde vrachtwagen aanreed (in het donker - zag de truck niet dwars staan). Ik las de volgende dag op een Belgische nieuwssite dat beide inzittenden het niet hadden overleefd.

Maar zelf heb ik nog niets raars meegemaakt en ik hou wel van een beetje horror!

De dag nadat wij vorig jaar aankwamen in Les Menuires: 3 doden bij een verkeersongeval op de A43 bij Chambery (waar wij dus gepasseerd waren).

Als we vorig jaar 30 minuten later uit Ischgl waren vertrokken zaten we daar 4 dagen ingesneeuwd door een lawine op de Silvrettastrasse.

De dag nadat wij vorig jaar aankwamen in Les Menuires: 3 doden bij een verkeersongeval op de A43 bij Chambery (waar wij dus gepasseerd waren).

Als we vorig jaar 30 minuten later uit Ischgl waren vertrokken zaten we daar 4 dagen ingesneeuwd door een lawine op de Silvrettastrasse.

Ooit vertrokken op vakantie, met m’n ouders en zus in de auto. Goed gepakt rond 3 uur 's nachts vertrokken. We waren nog maar juist op de autostrade (waar verder niemand was). Werder we ineens achterna gezeten door een kale/neonazi achtige duitser in een oude bmw. Hij reed vlak in ons gat, stak ons dan toeterend voorbij om voor onze neus terug 100/uur te gaan rijden, wij staken hem voorbij en het spelletje begon opnieuw. Hij leek wel te jagen achter auto’s, want toen een auto ons voorbij stak knalde hij extreem hard op zijn gaspedaal en achtervolgde hij de andere auto. Wij denken dat hij weg was omdat hij uit het zicht verdween. 5 minuten later hing hij terug voor onze neus… Ik kan je garanderen dat was geen pretje!
M’n vader bleef heel koel en heeft gewacht tot hij nog eens een manoevre deed en een andere wagen achtervolgde. Zo knalde hij opeens terug achter een auto aan en verdween uit ons zicht, mijn vader heeft de eerst volgende afslag genomen, en we zagen hem enkele kilometers ver ook snel de afrit nemen. Wij een half uurtje gewacht op een parking in een industrie terrein… om het dan toch te riskeren om verder te rijden…
Echt geen pretje om zo op vakantie te vertrekken, want voor hetzelfde geld is hij helemaal gek en vuurt hij enkele kogels door je voorruit…

Ook een keer toen we naar Montafon reden met z’n 3en, en onze ruitenwisservloeistof al vanaf we juist in Duitsland waren helemaal bevrozen was. Wij op een tankstation nieuwe gaan halen (- 60 graden) niets helpen natuurlijk. En toevallig was het heel vies weer, het regende niet, maar de baan was heel vuil en er spetste constant vuil op onze ramen dat instant aanvroos. Wij zijn enkele honderden kilometers met extreem slecht zicht moeten verder rijden, toen heb ik uit stress ook enkele keren op m’n vader geroepen dat hij moest uitwijken/oppassen. Tot we het genieus idee kregen om er water mee te vermengen (lauw water). En wat blijkt dan werkt dat spul veeeel beter dan wanneer je het puur gebruikt (wat echt op niets slaat).

Het heeft niets met de dood te maken, maar zijn toch verhaaltjes die me bij blijven :)…

Die laatste lift halen...

In 2010 reden we terug van Andorra op 9 april, het was warm weer tegen de 30 graden in Frankrijk. Ter hoogte van Montauban reden we door een tunnel, toen we uit de tunnel reden zagen we in de andere rijrichting een auto ontploffen met een enorme steekvlam. We konden de warmte voelen tot in onze auto en we zagen ook de andere auto’s nog heel hard remmen om er niet op te knallen. De inzittenden moeten op slag dood zijn geweest. Dat was wel even choquerend om te zien.

Even later hoorden we op de Franse radio over het ongeval: “Il y a une voiture en feu à Montauban, mais il n’est plus en feu, parce que les pompiers sont là.” :p

Wij hebben ooit 28 uur gedaan over de reis van Kaprun terug naar NL. Finaal ingesneeuwd op de snelweg, er viel rond München die nacht meer dan 1,5 meter sneeuw en omdat we zo lang stilstonden (file) was het 's ochtends echt de auto uitgraven voordat we weer konden gaan rijden (met drie sneeuwschuivers voor ons uit die de weg sneeuwvrij maakten).

Op doortocht naar Alpbach, reed ik met de wagen (had een jaar mijn rijbewijs). Deze was volgeladen (voor 5 mensen + ski’s mee etc.). Mijn vader vroeg net om over te nemen (hij was vermoeid). Dit was in het begin van Oostenrijk, dus ik begon te rijden, maar de oprit vanaf de wegparking was echt superkort (15 meter ofzo); Omdat de auto volgeladen was, trok hij niet goed op, ik had het eerst niet helemaal door dat de oprit al gedaan was, dus moest ik nog even op de pechttrook rijden, anders waren we geraakt door een vrachtwagen…

Toch wel even van verschoten…

Go with the snow!

Ik kan je garanderen dat was geen pretje!

Stijn op 23 okt. 2012 17:52

Ik moest toch even lachen :)

Zelf onderweg gelukkig nog niks echt akelijks meegemaakt. Een paar uurtjes langer onderweg door slechte omstandigheden, that’s all.

Wel eens een week voor vertrek te horen gekregen dat m’n kameraad en zijn auto niet meegingen. Ik moest dus alleen en te voet. Dat is pas horror. Na een oproepje heb ik toch iemand gevonden die me mee wilde nemen en uiteindelijk zijn we zelfs samen in haar hotel beland en hebben een heerlijke week gehad :) Horror eindigt meestal toch ook met een happy end?

Een jaar of 8 geleden betrokken geweest bij een auto-ongeluk bij Recklinghausen (Ruhrgebied)… op de terugweg van de wintersport over de Sauerlandroute naar huis rijden is geen pretjes (tijdens die omstandigheden). Daarvoor had het flink geregend en het wegdek was erg nat. Doordat de avond naderde weg de zoon erg laag en scherp, met als gevolg een verblindend zicht op die heuvelachtige weg. Bij ons voor ontstond een ketting botsing waarvoor mijn vader had moest remmen. Dit ging allemaal goed, wij, de auto voor ons en de auto achter ons stonden op tijd stil. Maar de auto daar weer achter zag dit niet en reed vol achter de auto achter ons in. Daardoor ontstond er een ketting botsing en de auto achter ons zat vast in de bus van m’n ouders. Dit was geen pretje om mee te maken, wij allemaal flink geschrokken en m’n moeder heeft nu nog last van haar nek door dit ongeluk…

  • Bus die op de Fernpass van de weg was geraakt en gekanteld … letterlijk 200 meter voor ons. Dan is het lang wachten op hulpdiensten. 2 AIS 6, 4 AIS 5, 2 NAIS 4, rest weet’k niet meer. Dat was genoeg.

  • Oude BMW 3-reeks die op een rechte weg (gladijs) de controle verloor. Geen lichamelijke schade. Auto was een perte total.

  • Audi 80 (oud gebakje) waar de servomotor van de rem bevrozen was. Alleen kwam’k daar pas op de autobahn achter toen’k moest afremmen. Nog nooit zo hard met twee voeten op een rempedaal gestaan. Best wel “vettig” te noemen.

Enkele jaren geleden in Ischgl aan de Schatzi bar enkele Belgen tegengekomen en aan de praat geraakt. Plots zei één van hen we zijn met vier toegekomen en we vertrekken terug met drie. Ik verstond er me niet direct aan.
Bleek nu dat er iemand van hun groepje 's nachts overleden was in hun appartement. Ene persoon was wakker geworden met een dode naast hem… :-5 Hij lag in het lijkenhuisje rechtover waar we toen aan het drinken waren…

Skiing is a dance, and the mountain always leads.

eerste keer zelf rijden met mijn maatje en mijn vriendin,
bmw van mijn maatjes paps mee (net gechipt) en dus dat ding uitproberen, geen stunts, noch gevaarlijk rijdgedrag alleen af en toe wat hard (we hadden destijds beide al vele jaren ons rijbewijs)
affijn,

na 6.5 uur stonden we op 500 mtr voor afslag zillertal; weg afgesloten, dodelijk ongeval, drie leeftijdsgenootjes bleek later hadden te hard gereden en op een voorganger gestuiterd. gevolg:
een hele wijze les en op 10 minuten van je bestemming 2 uur wachten tot de weg vrij was.

edit:
valt je turbo opblazen midden op de fernpass ook onder horrorverhalen? dan hek er nog wel 1 ;)

Addict.

Enkele jaren geleden in Ischgl aan de Schatzi bar enkele Belgen tegengekomen en aan de praat geraakt. Plots zei één van hen we zijn met vier toegekomen en we vertrekken terug met drie. Ik verstond er me niet direct aan.
Bleek nu dat er iemand van hun groepje 's nachts overleden was in hun appartement. Ene persoon was wakker geworden met een dode naast hem… :-5 Hij lag in het lijkenhuisje rechtover waar we toen aan het drinken waren…

Alex op 23 okt. 2012 20:21

En een paar dagen later even vrolijk in de Schatzi bar staan?

Nog eentje recenter.
Vorig jaar een skireis geboekt met het vliegtuig. Mijn vriendin was zwanger en wou vast en zeker niet met de bus of auto.

Dus vertrek op 29 december 2011 om oudejaar te vieren in Zugspitz Arena. Vertrek in Brussel naar Innsbruck met overstap in Frankfurt. So far so good. Landing werd ingezet voor Innsbruck. Enorme sneeuwval en landing bleef maar duren. Bijna 25 min dalen en nog steeds geen grond of bergen gezien. Plots vliegtuig loodrecht optrekken naar boven. Passagiers zagen niks maar als je de luchthaven van Innsbruck kent zullen we niet ver van een berg gezeten hebben. :-( Piloot geeft geen uitleg enkel dat we gaan landen in Salzburg (200km verder) en met bustransfer moeten terugkeren naar Innsbruck. Dus treinaansluiting gemist. Uiteindelijk 5u later op bestemming gekomen dan moesten we met de wagen gereden hebben.

Terugtocht idem dito. Door hevige sneeuwval reden er geen treinen naar Innsbruck. Geen taxi’s beschikbaar en dus maar met de bus. Ehrwald --Nassereith (2u wachten op aansluiting)–Innsbruck.
Gelukkig het vliegtuig nog op tijd…pfff.

EINDELIJK in Brussel…bleek dat mijn koffers niet op vliegtuig waren maar in Frankfurt stonden. Dag nadien met expressdienst aan de deur.

En dat allemaal met een zwangere vrouw. :-)

Skiing is a dance, and the mountain always leads.

@stijn Ik deed datzelfde in Noorwegen, ik kreeg de verwarming toen ook niet meer aan. toen lachte men mij uit als domme nederlander dat ik dat niet wist. Iedereen daar op school leert namelijk dat je dat met water moet mengen.(meestal 50%-50%) Vervolgens vertel ik dit verhaal hier in nederland, was ik ik weer de domme nederlander: "hoe kun je nou beweren dat als je anti vries mengt met water, dat het dan een lagere vriestemperatuur krijgt!"…zucht…in ieder geval mengen die zooi…

Wij zijn ooit eind jaren 80 betrokken geweest bij een mega ongeluk met veel auto’s. Midden in de mist 'snachts op de A61.

Er is al eens een topic over files en ongelukken gewijd: https://www.wintersport.nl/forum/topic/47452

So far so good. Landing werd ingezet voor Innsbruck. Enorme sneeuwval en landing bleef maar duren. Bijna 25 min dalen en nog steeds geen grond of bergen gezien. Plots vliegtuig loodrecht optrekken naar boven. Passagiers zagen niks maar als je de luchthaven van Innsbruck kent zullen we niet ver van een berg gezeten hebben. :-(

Alex op 23 okt. 2012 20:39

Luchthaven van Innsbruck is inderdaad geen gemakkelijke luchthaven om aan te vliegen door haar ligging in het smalle Inntal. Wat je hebt meegemaakt is een “missed-approach”. De piloten van elk passagiersvliegtuig dat ergens gaat landen waar ook ter wereld zijn echter zeer goed voorbereid op een missed approach. Ruim voor de daling wordt ingezet hebben de piloten al uitvoerig besproken wat te doen bij een zo’n gemiste aanvlucht. Ze moeten dan een “Go-around” uitvoeren = terug optrekken voor de landing, naar een bepaalde hoogte vliegen op een bepaalde route en dan wordt er beslist om uit te wijken of het opnieuw te proberen.

Zo’n missed approach is idd spectaculair/akelig om mee te maken, maar ik wil gewoon even meegeven dat men er zeer goed op voorbereid is en de piloot zich niet lukraak een uitwijkroute zoekt. :)

Ik wil de sfeer niet verpesten maar ik lees ergens 150 cm sneeuw in 1 nacht rond Munchen. De dagen voor het Galtur drama sneeuwde het 150 cm in 2,5 dagen. Dat was verreweg de heftigste sneeuwval in de alpen de afgelopen 15 jaar.
Bij 150 cm krijgt niemend meer zijn autoportier open. De meeste auto’s zijn namelijk max 150 cm.

Ja dat kan, opgejaagde sneeuw, dan krijg je sneeuwduinen
Eén nacht sneeuw en het werd in het noorden “De horror winter van 1979”:
http://www.weersinformatie.com/1979.htm
http://www.weerplaza.nl/weerinhetnieuws/Winter!/100…

poster Wintergast

Eerste keer wintersport in januari 1985 naar L3V. Door Duitsland, vanwege sneeuwval op de Autobahn slechts één baan beschikbaar, vanwege heel strenge vorst werkte zelfs de minst verdunde antiovries in de ruitensproeier niet meer, dus net als alle anderen elke parkeerplaats met sneeuw de ruit schoongemaakt. Uiteindelijk in Frankrijk bellen vanuit een telefooncel (ja, 1985, nog geen mobieltjes) naar de beheerder van 't appartement dat we veel later kwamen, in de telefooncel bleek alles vanwege de extreme vorst niet te functioneren. Op 250 meter van het appartement moesten sneeuwkettingen omgelegd worden, maar die bleken niet te passen en beschadigden meteen de lak onze nieuwe auto. Toch een leuke vakantie gehad!

Een jaar of vijf geleden stortte tijdens onze vakantie een sportvliegtuigje neer naast de piste in VT met fatale gevolgen. Als je het vliegtuigje zag liggen (van een afstand, want de piste zelf bleef dicht tot het geruimd was) kreeg je een onprettig gevoel.

In de jaren 90 voor het eerst skien met kinderen. Op de terugweg vanuit Meribel sneeuwkettingen afgedaan. Juist als wij willen wegrijden doet de passagier van een engelsman in een hele mooie nieuwe mercedes langs de weg de deur open, die er meteen met een grote klap afgereden wordt. Geen gewonden, wel een engelsman met tranen in de ogen. Weliswaar niet mijn horror, maar toch…

2024 Met kleinkinderen, weer gebonden aan het hoogseizoen €€€

Raar verhaal van die gasten in de Schatzi-bar (geniale naam btw.). Lijkt me dat er in zo’n geval heel veel regelwerk met de familie en autoriteiten is, dus tijd, laat staan zin om even lekker een pilsener te pakken terwijl ‘zwanzig Zentimer’ (nie im Leben kleiner Peter) in je oren schalt? Dacht het niet.

Beetje off-topic maar net zo traumatisch als een verkeersongeluk: ben ooit vanaf bovenaan de Chavanette (mur suisse) honderden meters naar beneden getuimeld. Gebeurde eigenlijk vanuit het niets. Stond na de eerste paar buckels uit te rusten en naar mijn vrienden te kijken en ‘struikelde’ min of meer vanuit stilstand. Totaal onnodig, onnozel, een moment van onscherpte, te ontspannen, ongeconcentreerd. Weet nog dat ik dacht: ‘niets aan het handje, skies dwarsrollen en opstaan’. Het was echter op het steilste stuk en de sneeuw was hard. Door het momentum rolde ik over mijn zwaartepunt en toen ik na de eerste paar radslagen meer en meer snelheid begon op te pikken had ik door dat het goed mis was. Ik wist dat ik vanaf dat punt nog de rotsen aan de rechterkant moest passeren en hoewel alles zich als in een flits aan me voltrok was ik me ervan bewust dat een mogelijke uitkomst de dood zou kunnen zijn. Naast de angst was er een vreemd soort verbazing van wat me overkwam: ‘het zal toch niet waar zijn dat ik zo aan mijn einde kom’. Een gemoedstoestand die moelijk in woorden te vatten is. Tientallen radslagen en honderden meters verder stopte ik met tuimelen en gleed ik met een rotgang feet-first op mijn rug naar beneden. Een enorme opluchting maakte zich van me meester en vanaf dat moment herinner ik me ook weer beeld. Van de val voor dat stuk heb ik alleen auditieve herinnereringen: het doffe geluid van mijn lichaam dat keer op keer op de sneeuw klapte, afgewisseld met korte intervallen stilte. Tijdens de glijfase snakte ik naar adem omdat mijn schoenen een waaier van sneeuw veroorzaakte zodat elke adempoging in een mond en neus vol sneeuw resulteerde. Uiteindelijk begon de piste uit te vlakken en kwam ik tot stilstand. Tot verbazing van mijzelf en alle omstanders kom ik gewoon weer opstaan. Wonder boven wonder ben ik er met enkel wat kneuzingen aan mijn onderbeen vanaf gekomen. Raar detail, mijn rugzak was door al het geweld vanzelf opengeritst wat resulteerde in een ‘yard sale’: de inhoud (goggles, spf-creme, wanten, etc.) lagen net als de rest van mijn gear verspreid over de hele berg.
Ik viel en val eigenlijk zelden tot nooit, ik heb mijn portie op die dag ruimschoots ingehaald kan ik wel zeggen.

Als ik ooit nog eens een broodje-aap verhaal voor Nederlands moet bedenken, zoek ik hier wel :p

Niels, voor iemand die nog met school bezig is ben je altijd veel te laat op!

2024 Met kleinkinderen, weer gebonden aan het hoogseizoen €€€

Als ik zo nadenk toch al wat redelijk "horror" verhalen mee gemaakt. Wat me het meest aangegrepen heeft is dat er een klein kindje afgelopen jaar in Kleinarl op de piste is verongelukt.

De pistenbully’s hadden een landingsplatform gemaakt op de piste en het kindje is met de trauma helikopter afgevoerd. Een dag later hoorden we dat ze overleden was.

Ook een paar jaar geleden als pubers offpiste gegaan, 3 dagen later waren er 2 jongens geschept door een lawine precies waar wij afgedaald waren.

Heftige gebeurtenissen die je niemand toewenst!

Hup Willem II

Heb er verschillende maar zal er 2 uitlichten. In 1985 na een trouwerij van mijn ‘best mate’ op weg naar Sölden voor een weekje skiën met het kersverse bruidspaar. Lekker veel sneeuw gevallen dus dat beloofde wat! In Hüben aangekomen (slechts 5 km voor Sölden) was de weg afgezet vanwege een enorme lawine dus ergens een overnachtingsplek zoeken. Helemaal terug tot Ümhausen en uiteindelijk nog ergens 1 kamer gevonden. Met een 2-persoons en een 1-persoons bed. Horror is anders maar ja…Het was trouwens een erg leuke week.

Begin jaren 90 tijdens lesgeven aangetikt door een leerling, linker arm uit de kom. Jaar daarna bij een val met lage snelheid rechterarm uit de kom. Weer een jaar daarna, op de laatste ski dag, ik sta stil om wat te vertellen, komt er een onbesuisde kamikaze snowboarder langs en tikt me aan. Ik val voorover, 2 armen uit de kom en een enorm bebloed gezicht.

Skiën. What else.

Het enige wat ik kan bedenken (klopt af!) is een brand welke 3 jaar geleden bij onze buren plaatsvond in Oz-en-Oisans… We werden om ca. 04.30 uit ons bed getrommeld met de mededeling dat we onze paspoorten en geld moesten pakken en als de sodemieter naar buiten moesten gaan. Toen we buiten waren werden we richting de Yeti bar gedirigeerd door de brandweer en daar moesten we wachten op bericht via de reisleiding… Dat kwam uiteindelijk om half 8 in de vorm van goed nieuws (voor ons) dat we weer naar ons huisje mochten. Even via de bakker gelopen om vers brood te halen en onder het genot van de Bloodhoud Gang’s “The Roof is on Fire” (had iemand op de iPod staan) hebben we ontbeten en stonden we om 9 uur op de piste.

Onze buren (studenten uit Maastricht heb ik me laten vertellen) waren alles kwijt en mochten volgens de brandweer van geluk spreken dat ze er levend uit zijn gekomen. Als daar niemand wakker was geworden van het knetterende vuur (haard was niet goed uit geweest), dan was het drama niet te overzien geweest (zaten ca. 40 mensen in dat huis, verdeeld over verschillende appartementen)…

Oh ja, er waren geen brandmelders e.d. in huis dus sindsdien nemen wij onze eigen brandmelders mee op wintersport… :D

Een bijna ongeluk op de Duits Autobahn, met een 60KM per uur en onmogelijk om te wisselen van baan kwam ineens de vrachtwagen naar links. Ik reed daar op dat moment. Door het opspattende sneeuw en ijs zag ik niks meer. Op goed geluk zelf naar links gestuurd.

Axamer Lizum 2004, de nieuwe stoeltjeslift dat jaar hing ineens stil voor een langere periode. Op de duur helikopter geluid. Bleek dat er op één van de hoogste punten een stoelenset naar beneden was gevallen met mensen erin. Geen doden maar veel gebroken ledematen. Uiteindelijk werd iedereen 1-voor-1 per helikopter uit de lift gehaald. Was voorpagina nieuws en op RTL Nieuws. Het thuisfront was eerder op de hoogte van het geheel dan ik zelf.

Gadgetfreak

Correctie, winter 2005 als ik het onderwerp nog even google.

Gadgetfreak

Carnaval 2011
Ik zat met 2 vrienden in de Gernkogel Panoramabahn II in het skigebied van Alpendorf (Ski Amadé)
we zaten zo’n beetje in het midden toen de lift plotseling stopte,
na ongeveer 10 seconden redelijk heftig op en neer schudden startte de lift weer, maar nu heel langzaam achteruit naar beneden
na 10 seconden langzaam achteruit te gaan stopte we weer ineens en ging de lift weer naar boven, na ongeveer 20 seconden weer naar boven stopte de lift weer heel snel…
toen hebben we daar ongeveer 5 minuten stilgezeten
na die 5 minuten draaide de lift weer langzaam, alleen weer achteruit
alleen hij ging steeds sneller en sneller achteruit, sneller dan je normaal vooruit gaat…
na ongeveer een halve minuut naar beneden gaan stopte de lift weer, we zaten weer 5 minuten op dezelfde plek
en gelukkig na die 5 minuten zijn we boven goed aangekomen
we wisten helemaal niet wat er aan de hand was maar dit was toch wel even schrikken, want stel dat die lift steeds harder en harder naar beneden gaat…

Ja dan gaat de lift achteruit. Wat is daar eng aan? ;D

Die laatste lift halen...

Dan kan er zo iets gebeuren…:

Door zal ik niet vrolijk van worden als ik er in zou zitten…

If you snooze, you loose!

Plaats een reactie