Top 10 populaire wintersportgerechten

Ik las Rogiers blog over de tien beste skigebieden in de keuken op mijn ipad. Ik stond te wachten tot het water voor de spaghetti kookte. Dat zal vast de reden zijn dat ik direct een heel andere top 10 in mijn hoofd kreeg. Die van 10 populaire wintersportgerechten. Zal het komen doordat ik trek had, dat eten het eerste was dat me te binnenschoot? Wintersport draait ten slotte om bewegen en niet om eten. Maar heerlijk eten op een terras of aanschuiven in zo’n sfeervolle hut hoort er wel echt bij voor mij. Overigens vind ik niet al die populaire gerechten even lekker. Een heel persoonlijk lijstje dus, waar ongetwijfeld iedereen weer anders tegen aan kijkt.

1. Tiroler Gröstl
Ja lekker, zet u maar neer. Aardappels, spek en eieren is een goeie combinatie wat mij betreft.
Ik vind dat ze het ook altijd zo gaaf opdienen, in zo’n pannetje. Het oog wil ten slotte ook wat.
Dit is een gerecht waarop ik me kan verheugen en dat ik altijd al op één van de eerste dagen van de wintersport neem. Wel een zware lunch trouwens. Ik ben zo iemand die zich dan ook afvraagt waarom zoiets een “Gröstl” heet. Misschien maar eens aan Geertje vragen; die spreekt een lekker mondje Oostenrijks. Wellicht weet één van jullie het? Van internet wordt je niet veel wijzer. Je vindt er wel veel recepten voor Gröstl, ook hele wilde culi-varianten. Wat te denken van een Gröstl van Stokvis? Of een groenten-Gröstl? Groenten?? Ja zeg, kan ook te gek, zou ik denken. Ik ga voor de traditie.

2. Goulashsuppe
Hou ik ook erg van. Mag ook Erbsensuppe zijn. Gek genoeg neem ik het nooit aan het begin van mijn verblijf. Dan beeld ik me in dat alleen een koppie soep niet genoeg is als lunch en werp ik me op de grotere gerechten. Maar ik word van al dat zware eten twee keer op een dag toch best wel vol, dus na een paar dagen ga ik voor een lichte lunch. Nou…wat heet licht! De bergsoepen kunnen nog lekker stevig en vullend zijn. Wel heel veel variatie trouwens van de ene hut naar de andere, het smaakt overal een beetje –of erg- anders. Ook altijd even zoeken wat ze bedoelen als ze vragen “mit Wurst?” Soms krijg je dan soep uit een andere pan, soms voegen ze er plakjes worst aan toe, maar je maakt ook wel eens mee dat ze met zo’n blik van “ok dan, als jij het wilt” zo’n lange Frankfurter in je soep mikken. Vind ik dan weer tè nonchalant.

3. Wiener Schnitzel
Tja wat is Wintersport nou zonder Wiener Schnitzel? Moet je toch minstens één keer eten?
Eerlijk gezegd kijk ik meestal de kat uit de boom en tuur ik in de verschillende hutten eerst maar eens even naar de borden van de buren hoe de schnitzels er uit zien. Want ik kan erg genieten van een goeie Schnitzel, maar soms slaan ze de plank volledig mis, meestal qua paneerlaag. Ik heb hem in een wat luxere hut trouwens wel eens geserveerd gekregen op een plank. Niet zo’n gek idee, want wat een lappen vlees zijn het meestal, hangend over de randen van je bord.

4. Kaiserschmarrn
Met Kaiserschmarrn heb ik een ingewikkelde relatie. In mijn smakenpalet is dat eigenlijk geen lunchgerecht, want te zoet. Het is meer een soort toetje vind ik. Maar daarvoor is het dan natuurlijk veel te veel. Meestal krijg je een enorm bord, dat wil je na je Schnitzel toch niet meer nuttigen! Je wilt na de lunch tenslotte nog lekker skiën, niet de berg af rollen. In de praktijk deel ik Kaiserschmarrn vaak met anderen, bv bij de koffie of warme chocolademelk of dan toch als toetje na een koppie soep. Is trouwens echt niet overal even lekker naar mijn smaak; kan heerlijk zijn, maar je krijgt ook wel eens van die halfgare plakkerige brokken met zo’n kwak niet-verse pruimencompote….

5. Apfelstrudel
Wat voor mijn gevoel voor Kaiserschmarrn geldt, geldt natuurlijk helemaal voor Apfelstrudel,( mèt of zonder vanillesaus): dit is geen lunchgerecht. Maar wel populair. En lekker! Ik probeer er altijd vanaf te blijven met de gedachte: “als ik nou naast al die zware kost nou ook nog aan de Strudel ga….”
Maar ik ga altijd voor de bijl. Ergens ik de week kan ik me niet bedwingen en dan ga ik meestal ook voor het hele pakket, dus met saus. Onder het motto: “ik ben hier nou toch en wat je doet moet je goed doen” Dan de volgende 5 pistes maar heel sportief skiën. Overigens- het wordt eentonig- kan er ook bij de Strudel van alles misgaan, vieze plakkerige saus uit een pakje, dik plakkerig deeg. Bah.
En dat terwijl het ook zo goed kan zijn: zo’n lekkere, beetje knapperige buitenkant en verse niet zo zoete vanillesaus. Het water loopt me in de mond.

6. Tartiflette
Een machtig gerecht! In alle betekenissen van het woord. Ik vind dit heerlijk. De combinatie van aardappels, spekjes, Reblochon-kaas en room is goddelijk. Voor de Oostenrijkgangers misschien helemaal onbekend dit gerecht, maar ook die kunnen zich vast wat voorstellen bij de combinatie van die ingrediënten. Een gouden kwartet wat mij betreft. Lekker met een goed biertje of een glas witte wijn. En ook een groene salade erbij voor de frisheid, want jongens, wat een calorierijk gebeuren is dit. Na zo’n lunch moet je bijna langs de winkel voor een ruimere skibroek. Ik wil na het eten van de Tartiflette altijd eerst maar effe “dikzitten”, zoals wij dat thuis noemen.

7. Bratwurst
Ik hoor veel mensen die er met enig afgrijzen over praten; als een soort dieptepunt van de Duits/Oostenrijkse keuken. Maar ik lust de meeste dingen, dus ik wil het weleens nemen, hoewel het niet mijn grote favoriet is. Kan een vette ongeinspireerde hap zijn, maar kan ook best lekker zijn.
Ik neem het vaak ook niet omdat je dan weer aan de patat zit. (Friet voor de Belgische vrienden onder ons : hallo Vlamingen, zijn jullie daar nog?  ). En patat is niet zo erg mijn ding. Dus al met al een zesje, dit gerecht.

8. Spätzli
Wellicht helemaal niet zo bekend en/of populair, dit gerecht. Maar het is weer eens iets buiten de gebaande paden en daar hou ik op culinair gebied wel van, al zou je dat niet zeggen als je het bovenstaand lijstje ziet. Spätzli zijn gekookte sliertjes deeg. Dat klinkt niet bijzonder aantrekkelijk, maar het wordt als je het als hoofgerecht neemt meestal gemaakt met veel kaas en aangezien ik daar dol op ben, vind ik het erg lekker. Je vindt ze ook als bijgerecht op de kaart; bijvoorbeeld opgediend naast een stukje varkensoester en een champignonsaus. Ik Zwitserland kwam ik ze tegen als Knöpfli.
Als je dit niet kent zou ik zeggen: probeer het eens.

9. Spaghetti bolognese
Heeft niks met wintersport te maken, maar je kunt het bijna overal krijgen. En ik neem het graag. Weliswaar is de kwaliteit soms erg wisselend, waardoor de saus soms erg droog ofte “vlezig” is naar mijn smaak, maar ik vind de combi van pasta met een vlees/tomatensaus een geweldig goeie. Lekker parmezaanse kaas erover en smullen maar. Gek genoeg krijg je voor mijn gevoel zowel de slechtste als de beste borden spaghetti in Frankrijk. Ik herinner me een bord stukgekookte “Spaghetti Bolo” met een klein beetje waterige saus in Les Deux Alpes en daarentegen in Valmenier een goddelijk bord met versgemaakte ragù waar een Italiaans eethuisje zich niet voor zou schamen.

10. Raclette
Uiteraard meer iets voor de avond. Lekker na het skiën en douchen met zijn allen in een restaurant. Gegarandeerd dat het je lekker opwarmt. Ook dit is misschien niet bekend bij degenen die in Oostenrijk of Italië skiën. Het is namelijk typisch iets voor Frankrijk en Zwitserland. Je moet van gesmolten kaas houden, van aardappels , (hé waar hebben we die combinatie eerder gezien?). Het is een echt gezelligheidsgerecht want de kaas wordt aan je tafel gesmolten en die laat je over de aardappels stromen. Erbij eet je diverse soorten vleeswaren en uitjes en augurken. Een lekker wit wijntje erbij en je hebt een gezellige avond.

11. Kaasfondue
Bij iedereen bekend. Alweer kaas; wat hebben die bergbewoners toch met kaas? Nou, kaas is een prima manier om melk tot een houdbaar product te maken. Toen er geen koelingen waren kon verse melk natuurlijk vrijwel niet bewaard worden en als je er kaas van maakt lukt dat wel. En alweer witte wijn, want dat is naast kaas het andere hoofdingrediënt. Laten dat na net twee dingen zijn waar ik van hou. En dus hou ik van kaasfondue. Maar ook weer niet heel erg. Ik vind de smaak namelijk wel erg lekker, maar het is een beetje saai gerecht, vind ik. Ik mag er dan ook graag nog een salade rafraîchissante bij eten, een mooie naam voor een simpel gerecht: groene sla met uitgeperst knoflook en citroensap.

Hé, mijn top 10 telt 11 gerechten! Nou, het hadden er ook 15 kunnen zijn. Als ik het lijstje zo overzie, is het wel erg standaard allemaal. Ik ga dit seizoen als ik in de bergen ben mijn ogen eens goed open houden of er ook meer originele gerechten op de kaart staan. En ze dan uitproberen. Wie weet ziet mijn top 10 er volgend jaar dan heel anders uit