Wisselende omstandigheden in het Grand Massif

Vorig weekeinde waren we een paar dagen gaan skiën in Les Carroz, een dorp in Le Grand Massif, een skigebied vlak bij Genève. Aangezien het een niet al te hoog gelegen gebied is hadden we net als veel wintersporters last van de onwinterse omstandigheden. Normaal is dit gebied in de regio vlak bij de Mont Blanc best sneeuwzeker, maar in deze winter lijkt niets zeker.

Weerbericht?
Blijkbaar is het op het moment allemaal moeilijk te voorspellen qua weer. Ik keek constant naar de plaatselijke weerberichten en er was geen peil op te trekken. Voorspelden ze natte sneeuw; kregen we zon. Voorspelden ze sneeuw, kregen we regen. De weerberichten veranderden ook steeds en daarmee ook de o zo belangrijke sneeuw-regen grens. We konden niet veel anders doen dan afwachten wat het werd en het nemen zoals het kwam.

Dag 1: twee gezichten
's Morgens sneeuwde het, soms een beetje, soms gestaag. De dalafdalingen lagen er matig bij en daar was het meer regen dan sneeuw, maar als je “boven” bleef was het goed te doen. Rond het middaguur werd het droog en werden we geheel onverwacht getrakteerd op de zon. We aanvaarden het als een kadootje en hadden een heel goede middag. Die helaas vervelend afliep toen een vriend van mijn zoon weggleed op een plakje ijs en zijn sleutelbeen brak. Doktersbezoek en röntgenfoto’s volgden. Heel zuur dat zijn trip al na één dag eindigde met een mitella.

Dag 2: Kwalitatief Uitermate Teleurstellend
's Avonds was er was voorspeld dat het wat zou regenen en boven in het gebied zou sneeuwen. De sneeuwgrens zou snel zakken en dan zou het gaan sneeuwen tot in het dorp. Maar het ochtendweerbericht was beduidend somberder; regen tot het eind van de dag. Nou zijn we veel te fanatiek om ons te laten weerhouden door wat regen, zeker op een driedaagse trip, dus we stapten gewoon in de gondel. Als één van de weinigen trouwens. De eerste afdalingen waren goed te doen; het regende niet zo hard en het was doodstil. Maar al gauw begon het te gieten en naar de top van het gebied gaan hielp niet; helemaal boven was het weliswaar natte sneeuw maar er stond ook een onaangename wind. We waren inmiddels al behoorlijk nat. We gingen heel uitgebreid lunchen om warm te worden en op te drogen. Wat uiteraard niet goed lukte. Toen we weer naar buiten kwamen sneeuwde het. En niet zo’n beetje ook. Maar het zicht was heel slecht, het stormde en honderd meter lager was het weer slagregen. We besloten er een punt achter te zetten voor deze dag. Wat een triestheid!

Dag 3: super top!
Bij het opstaan bleek er 's nachts een wonder te zijn gebeurd: er was een mooie laag sneeuw gevallen! En de zon scheen volop! Kaiserwetter, maar dan in Frankrijk. Dus hadden we een topdag. Weinig mensen- hoewel het ‘s middags drukker werd- en alles witbesneeuwd. Een plaatje! Blijkbaar was dat onze beloning voor het volhouden in de regen van de dag ervoor. Of we hadden gewoon vette mazzel natuurlijjk. Met deze omstandigheden konden we eindelijk het gebied wat beter verkennen. We skieden naar Samoëns, waar we lekker lunchten en in ligstoelen lagen en we skieden in de vallei tussen Les Carroz en Flaine, waar de pistes trouwens onverklaarbaar zeer bucklelig waren. Het eind van de middag brachten we weer door boven Les Carroz, waar de pistes tot aan het dorp heel goed waren. Een geweldige afsluiting van een te korte trip!