Iemand gevallen, schiet je te hulp?

Rogier op 21 maart 2014· 50 reacties

null
Daar lig je dan, krijg je hulp?

Twee weken geleden heb ik mijn been gebroken. Een stomme val naast de de slee, langlauf en wandelpistes die richting de Col d’Izoard voeren. Weinig spectaculair maar wel pijnlijk. Gelukkig kon ik zelf, geholpen door mijn vrienden, naar de rand van de piste hinken. Daar wachtte ik op de bergredding. Wat mij opviel is niemand van de tientallen voorbijgangers hulp aanbood. Het ging zelfs zover dat ze geen hulp wilde geven als wij specifiek iets vroegen. Ik keek daar heel erg van op.

Hulp bieden
Als ik iemand op de skipistes zie vallen of liggen dan stop ik altijd als ik ook maar enigszins het idee heb dat er iets aan de hand kan zijn. Zo heb ik ik al vele malen eerste hulp geboden bij vervelende ongelukken op en naast de piste. Van gebroken benen, gescheurde kniebanden, gebroken rugwervels tot hoofdwonden. Ook heb ik regelmatig de bergredding of de pisteurs gealarmeerd. Als iemand hulp nodig heeft, dan probeer je toch te helpen?

Langs lopen
Daar lag ik dus. Op kleding van mijn maatjes. Gewikkeld in een reddingsdeken. Het was toch wel duidelijk dat er iets mankeerde. Laat ik duidelijk zijn, wij hadden in principe geen hulp van anderen nodig. Maar dat kan je toch niet zomaar weten? Op een gegeven moment begon ik te rillen en het koud te krijgen. Mijn maatje vroeg aan een voorbijganger met een grote rugzak of hij toevallig warme thee me had en of ik daar een beetje van mocht. Het antwoord was duidelijk en schokkend: ‘Nee, dat is voor mezelf als ik boven ben’. Toen mijn maatje vertelde dat ik een gebroken been had en we op de bergredding aan het wachtten waren gaf de man met tegenzin een klein scheutje thee.

null

Hulp bieden
Het is natuurlijk een goed idee om altijd te kijken of mensen na een ski-ongeluk hulp nodig hebben. Negen van de tien keer is een val alleen maar leuk en heeft de persoon in kwestie geen hulp nodig. Of hoogstens moet de ‘yard-sale’ even opgeruimd worden. En als het erger is: misschien een telefoon om de bergredding te bellen (112) of op de pistes de pisteurs (tel nummer op pisteplan), warme kleding, iemand die het ongeval plek veilig maakt, of gewoon, als het slachtoffer alleen is, deze een hart onder de riem te steken. Helemaal ideaal, doe een EHBO cursus, dat kan in de bergen altijd van pas komen.

Ervaring
Hebben jullie ervaring met wintersport ongevallen? Hebben jullie wel eens iemand geholpen? Zijn jullie wel eens slachtoffer geweest van een ongeluk. Kregen jullie meteen hulp? En hebben jullie een klein EHBO setje mee in de tas? Stop sowieso een reddingsdeken in je zak. Ik kan uit ervaring vertellen dat die dekens erg fijn zijn.

Rogier
woont in de Franse Alpen. Als er maar een beetje sneeuw ligt, is hij buiten te vinden, om ons daarna bij te praten.

Plaats een reactie

Ik ga altijd even kijken of er iets aan de hand is. Mocht het zo zijn als er iets ernstigs is (wat ik GELUKKIG nog niet heb meegemaakt) blijf ik staan tot er hulp is. Zelf kan ik weinig doen, want ik heb geen EHBO, tijd om dat eens te gaan krijgen. Als de gevallen persoon niks mankeert en normaal kan opstaan en verder kan skiën/snowboarden, wens ik ze een fijne dag nog en ga ikzelf ook verder.

Carnas on Tour

Als ik iemand op de piste zie liggen dan vraag ik inderdaad of alles goed gaat en of diegene hulp nodig heeft. Of als ik ski’s of stokken van iemand zie liggen, dan pak je die ook even op en help je daarbij. Niet meer dan logisch lijkt me, is toch ook één van de pisteregels?

Ik stop altijd als er iemand een probleem heeft, maar heb gelukkig nog nooit een gekwetste persoon moeten helpen. Maar stel nu de volgende situatie: er is een off-piste ongeval in het zicht van de pistes. Iemand komt van de piste af om te helpen. Die helpende persoon is echter niet verzekerd voor off-piste en krijgt tijdens het bieden van de hulp zelf ook een ongeval of komt in een lawine terecht. Hoe zit het dan met de verantwoordelijkheden en de te dragen kosten? Kun je hier aub commentaar op geven Rogier? Alvast bedankt.

Toen ik afgelopen december in Livigno was werd een dame op een smal bospad onderuit geschoffeld door een snowboarder. Ik kwam van achter en zag het gebeuren. Ik ben toen gestopt en heb gevraagd of ze ergens pijn had en of ik hulp moest vragen. Ze lag in het midden van het pad en kon in de 1e instantie niet opstaan vanwege de pijn die ze had. Ik heb toen mijn ski’s rechtop in de sneeuw geplant zodat aankomend verkeer er omheen moest. Hoe ik ook aandrong, de pistedienst bellen vond ze niet nodig. Na 15 minuten kwam ze eindelijk overeind en vervolgde ze haar weg weer. Ik werd bedankt voor mijn hulp en weg was ze.

When life gets too complicated.... SKI

@Gast096 Dat is een hele goede vraag. Ik zou sowieso als je zelf niet ‘gewend’ bent aan off-piste terrein niet off-piste gaan. Bel/waarschuw in dat geval meteen de pisteredding. Het heeft geen enkele zin om zelf in gevaar te komen om iemand anders te helpen. En er zijn altijd mensen in de buurt die wel hulp kunnen bieden. (En een van de redenen dat ik altijd met lawinepieps, plus rugzak ski, ook als ik een dag piste ski) Dit is sowieso regel 1 van EHBO zorg voor je eigen veiligheid. Je kunt in die situatie het beste proberen te bellen. En heel duidelijk aan psiteurs e.d. de plek aangeven waar het gebeurd is.

Dus in jouw specifieke geval zou ik zeggen, ga niet off-piste om die persoon te helpen. Hoe hard dat ook is. Dit hoort zeker ook bij off-piste skiën.

Click. Click. Peace

@Alex Goed gereagerd. In zo’n geval, als iemand niet kan opstaan van de pijn zou ik proberen nog meer aan te dringen of zelf gewoon eisen dat de persoon blijft liggen en de piste dienst gebeld wordt. Maar ik weet dat dit soms heel lastig is…

Ik zeg dit met in een gedachten het voorbeeld van een heel vervelend lawine ongeval bij mij in de buurt. Een stel met extreem veel ervaring skiëde een couloir waarna beiden een mooie poeder helling in gingen. De man maakte twee bochten en de hele helling kwam los. Hij trok zijn ABS en bleef boven. Toen de vrouw bij hem was zij hij dat hij geen hulp nodig had. De bergredding hoefde niet gebeld te worden. Toch deed de vrouw na lang aarzelen dat wel. Alles leek opzich goed. Maar een inwendige bloeding bleek enkele uren erna fataal. (!) Al zou de bergredding eerder gebeld zijn, misschien had de man in kwestie wel een kans gehad. (Voor iedereen die het Frans machtig is: http://www.data-avalanche.org/attached-files/desc/1394964387… )

Click. Click. Peace

Wel een bekend verhaal. Het valt inderdaad op dat als ergens iemand ligt er bar weinig tot geen mensen stoppen en hulp aanbieden.
Ik stop zelf eigenlijk altijd wel en vraag of er hulp nodig is. Tot nu toe nog nooit serieus nodig geweest behalve twee keer de pistedienst waarschuwen en bij de betreffende persoon blijven tot hulp is gearriveerd (waren beide keren alleen-skiërs).

En ook als er niets aan de hand is, is het verzamelen van stokken en skies wel het minste wat je kan doen om iemand de helpende hand te bieden.

...ski-addict...

Volgens mij is dat gewoon een pisteregel! Als de persoon niet verder kan, de ski’s gekruist ervoor zetten en hulp (laten) halen. Ik vraag me af of de pisteregels tegenwoordig nog wel geleerd worden tijdens de skiles. Stoppen aan de zijkant van de piste of eerst naar boven kijken voordat je weer verder gaat schijnt oldschool te zijn. Of is het iets van de huidige maatschappij?

Natuurlijk help je (ik)! Dat varieert van een simpele valpartij waar je even stopt en vraagt of alles in orde is, en kijkt of de persoon op kan staan, materiaal gesorteerd krijgt, etc tot stevigere ongevallen met gewonden. Ik vind dat’k dat voor mezelf verplicht ben, niet alleen omdat’k EHBO cursussen gevolgd heb (en jaarlijks moet volgen op het werk) en m’n werk grotendeels met veiligheid en ongevallen te maken heeft, maar ook omdat het gewoon menselijk is. Als ik zelf ergens lig te creperen wil ik ook dat mensen me kunnen helpen!

Algemene dingen kan iedereen doen:

  • stoppen bij het ongeval (on-piste, off-piste heb je niets te zoeken als je er niet bekend bent … kan je beter zo ver gaan als de piste rijkt en van op afstand contact zoeken. Anders moeten de hulpdientsen voor nog een s.o. beginnen zorgen.)
  • contact maken met slachtoffer (ook al praat je niet dezelfde taal) … even verifiëren of er nog leven is kan wel.
  • afhankelijk van activiteit s.o., kan/moet je de ongevalslocatie markeren om bijkomende ongevallen te vermijden (boven het s.o. een kruis zetten met je skies), spullen bij elkaar rapen/helpen aandoen (als de persoon even een handje nodig heeft), doorskiën (als alles ok is)
  • als het een ernstig ongeval is, maar je zelf geen ehbo-kennis hebt (en zelfs daarmee kan je zéér weinig aanvangen behalve stabiliseren en contact houden), kan je nog altijd andere mensen stoppen, contact nemen met hulpdiensten, desnoods iemand stoppen en naar de dichtstbijzijnde liftstation laten skiën, etc.

Op de piste heb’k trouwens relatief weinig bij … één drukverband (zéér compact), één gaas/windel en één mylar dekentje (ook zéér compact). Allemaal al bij anderen mogen/moeten gebruiken. Geen enkele keer moeite mee gehad te gebruiken, af te geven, etc.

Overigens al wel zelf hulp nodig gehad … en dan mogen ervaren dat (de meeste) mensen eigenlijk godverdomd kl*tige egoisten zijn die meestal in groep niet weten wat doen, maar er meestal (door de pure hoeveelheid mensen) wel eens iémand tussen zit die wél weet wat te doen, en dat ook doet.

Afgelopen januari in Lermoos, vanuit de lift zagen wij een wat oudere mevrouw vallen en die blijf vrij lang liggen. Meerdere mensen skiede voorbij en niemand deed wat. Zelfs leraren gingen haar voorbij. Vanuit de lift zijn wij meteen naar de plek gegaan en de mevrouw lag daar nog steeds helemaal alleen. Wij waren met 3 personen en hebben haar eerste hulp geboden. Toen ze eenmaal stond ging het wel leek het maar bij het instappen van de ski zakte ze daar de knie. Ging dus niet zo goed. Uiteindelijk een van ons de bergredding gehaald en wij zijn er bij gebleven totdat ze kwamen. In de avond kwamen de mevrouw per toeval tegen in een restaurant waar ze een dikke knie liet zien en waarschijnlijk was er bandenletsel. Ongelooflijk hoe op een brede, drukke, pistes de mensen gewoon voorbij schoten en niemand die hulp aanbood. Vooral de leraren die niks deden vonden wij erg raar… Ik heb persoonlijk zelf altijd een klein EHBO tasje bij me in de rugzak. En deze toch al meerdere keren kunnen gebruiken voor eerste hulp op de piste. Vooral de warmte deken is meerder malen van pas gekomen.

Ik denk dat alles er een beetje vanaf hangt van waar je valt en of er veel skiërs langskomen. Toen mijn vriendin Sara vorige week haar arm brak, was dat in de eerste bocht van de boardercross. We konden de start nog zien en hebben toen aanvankelijk eerst teken gedaan om het parcours af te sluiten (er was nog een andere vriend bij me). Toen het te lang duurde kwam er een groepje skiërs kijken. Ik heb één van hen gevraagd een pistier te zoeken en die heeft dat meteen gedaan. Een andere was dokter en die heeft mijn kameraad (die ambulancier is) geholpen om onze vriendin aan de kant te dragen zodat de boardercross weer vrij was.
Er kwam daarna veel volk langs die allemaal vroegen of ze konden helpen, en binnen de twee minuten was er een pistier. Vijf minuten later waren ze daar al met de draagberrie en beneden in het dal stond de ambulance klaar.
Dus ik was aangenaam verrast van alle hulp die we meteen gekregen hebben van mede wintersporters! En wij waren ook in Serre Chevalier :D

Ik stop zelf altijd als ik zie dat er iemand gevallen is om hulp aan te bieden of ski’s op te rapen. Als ik iets aan de hand heb zou ik dat ook willen. Het is niet omdat je de plaatselijke taal niet machtig bent, dat je niet kan vaststellen of er iets ernstig mis is en hulp kan halen.

@gast448
heb dezelfde ervaring als jij wbt pisteregels.

Het helpen van iemand die is gevallen kan alleen al bestaan uit het aangeven van een stok die nog een paar meter hoger ligt. Tijdens mijn jaarlijkse wintersport zie ik het het toch wel een keer of twee drie gebeuren dat iemand valt en zijn stok iets hoger blijft liggen. Dan zijn mensen er al aardig mee geholpen dat ze hun stok krijgen en niet eerst hun skies uit moeten doen om naar boven te lopen. Even vragen of het gaat is ook een mogelijkheid.

Even stopen doe ik altijd kleine moeite toch? even vragen of alles okay is, de eerder genoemde gekruiste ski’s zou wel helpen… Toch heeft motorrijden dan weer meer gemeen als gedacht want die stoppen in de regel ook voor elkaar (wanneer veilig mogelijk)

Seriously snow addicted family!

In de krokusvakantie botsten twee personen nogal hard op elkaar. De dame ging neer, en leek pijn te hebben. De heer viel ook, maar stond meteen weer op. Niet om hulp te gaan bieden, maar om zijn ski te gaan halen die een flink eind weggeslingerd was. Ik stond met open mond te kijken dat hij eerst naar zijn ski ging in plaats van te informeren wat er aan de hand was. Er stonden meteen andere leden van het gezelschap bij de gevallene, maar die leken niet echt hulp te kunnen bieden, dus ging ik er op af. Het leek mee te vallen. En toen dook de heer op met wie ze zo hard gebotst was. Eindelijk het fatsoen om te informeren dacht ik. Maar nee hoor. Met de woorden ‘it’s ok, she’s with me’ werd me duidelijk dat mijn aanwezigheid niet meer nodig was. Dan weet je als vrouw meteen waar in de relatie je staat…

@Geertje dat is egoïstisch en inderdaad kan je je afvragen hoe de verhoudingen zijn in die relatie.

Ik kijk eigenlijk altijd even of vraag altijd of iemand hulp nodig heeft na een val, als er losse skimaterialen op mijn pad liggen breng ik ze even langs, dit lijkt me ook niet meer dan logisch en fatsoenlijk… Helaas denken velen daar heel anders over. Gelukkig heb ik nog nooit meegemaakt dat er verwondingen waren!

🏂

@Rogier Het punt was op een gegeven moment dat ik me bijna bezwaard ging voelen omdat ik niet als een zeurpiet over wilde komen. Toen ze overeind kwam gaf ze aan geen tot weinig pijn meer te voelen en wat kun je op dat moment nog doen. Maar goed, voet bij stuk houden is voor een (hopelijk geen) volgende keer.
@Geertje Ik vermoed dat de heer in kwestie bedoelde te zeggen dat hij bij haar hoorde :-) Als dat niet het geval was dan is het inderdaad een beetje triest.

When life gets too complicated.... SKI

Ik heb 3 weken geleden 10 minuten op de piste in Zauchensee gelegen met een schouder uit de kom, ookal was het een rustige piste (en heeft waarschijnlijk niemand mij zien vallen), al diverse skiërs en kinderklasjes (met begeleiding neem ik aan) waren voorbij geskied zonder hulp te bieden. Een oudere man kwam uiteindelijk naar mij toe en heeft hulp gehaald. Maar het is vreselijk als je met zoveel pijn toch zeker 20-30 minuten moet wachten voordat hulp aanwezig is!

Als ik iemand zie vallen of iemand zie liggen zonder mensen erbij, heb ik dat altijd wel snel in de gaten en ga ik zeker polshoogte nemen. In het geval er al mensen op af gaan of bij aanwezig zijn, ski ik door.

stop zelf altijd netjes als ik iemand zie liggen, vind dat je dat altijd moet doen als je wel of geen ehbo hebt, want al kan je niets doen aan de verwondingen je kan altijd de 3 belangrijkste dingen doen, 1) profssionele hulp inschakelen 2) slachtoffer gerust stellen 3) slachtoffer niet alleen laten.

Ben zelf net terug van een vakantie in italië en heb daar een beetje dezelfde ervaring als alex, in het midden van een rode bukkel piste lag een vrouw te kermen van de pijn in haar been, ze lag een behoorlijk stuk onder het begin van de piste, maar ze schreeuwde zo hard in het engels dat haar been pijn deed dat ik het bovenaan de piste kon horen, het verbaasde me daarom dat op de overvolle piste niemand naar haar toe ging om te vragen of ze hulp nodig had. ben er toen zelf naar toe geboard en hulp aan geboden, ze stopte meteen met schreeuwen om haar been, en vertelde dat er niks aan de hand was. en zolang ik bij haar was zei ze steeds nee echt waar er is niks aan de hand ga maar verder. na een poosje de hoop opgegeven en ben naar de zijkant gegaan zo’n tien meter lager. maar toen ik wegging begon ze meteen weer te schreeuwen om pijn in haar been. heb nogmaals hulp aangeboden. weer zei ze dat er niets aan de hand was. en ging weer door met schreeuwen om de pijn en een paar minuten later kwam er een andere skiër langs die ook ging vragen om te helpen. en toen was ze het schijnbaar zat en stond ze op en skiede op haar dooie akkertje weg alsof er echt helemaal nooit wat aan de hand was geweest. ik was aardig verbaasd over de situatie we hebben het er nog wel een paar keer over gehad tijdens de vakantie

als mijn gedachten daar zijn, maar ik ben hier, waar ben ik dan?

Zie ik het zelf gebeuren dan vraag ik altijd of iemand OK is. In Winterberg wel meegemaakt dat iemand een flinke buitel maakte en languit bleef liggen. Ik vroeg hem of het goed met hem ging, antwoord was: hoezo? Persoon was dus in orde.

Mocht iemand al ergens liggen dan kijk ik of er al hulp geboden is. Zo ja, dan ga ik wel vaak door. Laatste keer in Königsleiten deed ik dat ook, ik zag allemaal mensen om iemand heen staan dus ik dacht dat zit wel goed er is hulp. Ging er voorbij en werd toen geroepen, bleek iemand van ons groepje te zijn. Kon nog wel helpen met het doorgeven van verzekeringsgegevens toen, verder was er al genoeg hulp geboden en contact opgenomen met de pistedienst.

Vorig jaar was onze (toen 5-jarige) zoon op het einde van de 1e dag (wss door de vermoeidheid) gevallen en durfde hij niet meer verder op de rode piste naast de Areithbahn I.

Ik besloot daarom om met hem via de kant naar beneden te stappen/schuiven. Een 2-tal Vlaamse jongens had ons even gade geslagen en 1 van hen stelde toen voor om hem te begeleiden naar onder.
Met zijn en de voor ons ontbrekende ervaring in het achterwaarts skiëen, ging onze zoon toch nog naar beneden dankzij zijn hulp.
Dit soort zaken maakt me toch nog altijd overtuigd van het feit dat de meeste mensen wel iets zullen doen als ze iemand in nood/problemen zien.

Anderzijds hebben ze ook al is het ventje zijn stokken gestolen tijdens het eten, dus tja, zal wel wat afhangen van persoon tot persoon…

@Rogier, bedankt voor je reactie. Ik ben off-piste verzekerd en heb zeer goede EHBO kennis, maar ik ski bijna uitsluitend op de piste. Op de piste heb ik nooit safety gear bij, noch EHBO materiaal. Ik zal nooit zonder safety gear of in mijn ééntje off-piste gaan, maar ik zou het verschrikkelijk vinden om iemand daardoor geen hulp te kunnen bieden. Je kunt wel bellen maar in noodsituaties duurt dat zo verschrikkelijk lang, zeker wanneer je beseft dat je de kennis hebt om die persoon te helpen. Dus ik hoop maar dat die situatie zich nooit zal voordoen…
Ik denk dat het nog maar eens aantoont dat je buiten de piste heel sterk aangewezen bent op goede en competente poedermaten en dat de groep maar zo sterk is als de zwakste schakel. Gelukkig heb jij zelf veel kennis en ben je goed omringd. Veel beterschap en een spoedig herstel!

@Birdheart wat een verhaal!

Click. Click. Peace

@Birdheart Dit is echt een bizar verhaal. Gevalletje ‘Aandacht-te-kort’ :-)

When life gets too complicated.... SKI

Wow @Birdheart en toen beneden gewoon even een reden gegeven om te janken? ;-)

🏂

@Birdheart aandachtsgeil ofzo ? lol

Ik vraag altijd of 't goed gaat als iemand is gevallen, zoniet dan blijf ik erbij (nog nooit gebeurt)
Moet ook maar 'ns een EHBO cursus gaan doen… toch best belangrijk…

Gang is alles

Ik stop altijd, tenzij er al mensen bij staan. Ook stokken en skies raap ik op om ze bij de persoon neer te leggen. Beetje fatsoen kan nooit kwaad. Inderdaad blijft het verbazend hoe weinig mensen er stoppen. Ik heb zelf geen EHBO-setje bij mij, wel een goede tip, wel een warmhouddeken, trui en extra handschoenen altijd bij mij.

Afgelopen vakantie in Obertauern was er een snowboardster gevallen op een redelijk smal cruciaal punt waar de ene na de andere skiër langskomt. Ze schreeuwde van de pijn dat haar arm uit de kom was. Mijn moeder en zus zijn meteen de skiërs en boarders tegen gaan houden die eraan kwamen terwijl de vriend van de snowboardster haar probeerde te troosten. Ikzelf was al te laag om nog naar boven te lopen , en er was genoeg hulp.

Na 5 minuten kwam er al een sneeuwscooter aan en is meteen naar de dokterspost gereden.

Als het nog mogelijk en nodig was geweest had ik zeker weten hulp geboden.

Maar waar ik me nu enorm over verbaas is het gezeur bij de lift. Er stond toevallig een Nederlands stel (hoe kan het ook anders) enorm te zeuren:
“ja dat je in zo’n bocht stil gaat staan, dan ben je toch echt een malloot!!”
“ja echt hè en daar lekker zitten op die smalle bocht, je staat toch gewoon op als je valt!?”
Daarna zat ik naast ze in de lift en heb ze toen wel even gezegd dat een beetje respect voor een gewond persoon enorm op zijn plaats zou zijn.
“oh, was ze gewond?”
“ja”
“ja maar dan nog” hoorde ik de man zachtjes zeggen.

Verder altijd spullen oprapen en sneeuw van de onderkant van de schoen kloppen.

#ProudToBePartOfLesWintersportérs

@Martin9 niet aan gedacht op dat moment (later in het hotel zaten we te geinen dat we dat misschien hadden moeten doen), we waren te verbaasd dat ze gewoon opstond en er niets aan de hand bleek te zijn, dat we redenen zijn gaan zoeken waarom ze dat deed en als we wat over het hoofd hebben gezien, maar behalve aandacht of extreem kleinzerig kwamen we niet

als mijn gedachten daar zijn, maar ik ben hier, waar ben ik dan?

Ik ben onlangs omver geschied door iemand die mij de pas afsneed op de zwarte piste. Vermits ik vrij veel snelheid had belande ik een heel eind verder naast de piste, de ski’s ergens onderweg verloren. De piste was vrij verlaten, maar een heel vriendelijke man kwam mij tegemoet mét mijn ski’s en hielp mij vervolgens om terug mijn ski’s aan te klikken, wat soms behoorlijk moeilijk kan zijn op een steile piste. Er zijn dus wel degelijk nog gentlemen op de skipiste!

Ik sluit me wel aan bij iedereen hier. Als ik iemand zie vallen, vraag ik of alles ok is. Tot nu toe was dat gelukkig altijd zo. Mijn afgelopen vakantie viel mij op dat de skileraren ter plekke heel goed op letten en bij ongelukken altijd hielpen en bijvoorbeeld de helicopter lieten komen…vond ik erg goed, zij zijn bijna continu overal in het gebied dus altijd snel ter plaatse.

Ik herinner me trouwens wel een incident waarbij ik expliciet om hulp gevraagd werd, er was nog een sterke man nodig. Wat bleek, een kind was uit een bocht gevlogen en een meter of vijf lager op een steile wand tegen een boom aangekomen. Een skileraar had het kind te pakken, maar moest zelf ook nog omhoog getrokken worden. Uiteindelijk was mijn hulp niet nodig, maar het komt geen moment in mij op om dan door te skien, even los van wat de risico’s van helpen misschien zijn…

Wannabe Dolomietenkenner... || Carv gebruiker
Sneeuwalarm

Ontvang gratis een sneeuwalarm per e-mail van jouw bestemming in aanloop naar je wintersport vakantie! De meldingen stoppen automatisch na je vakantie.

Plaats een reactie