Live vanuit Alpe d'Huez

Geen moment had ik me druk gemaakt over de sneeuwsituatie voor mijn trip naar L’Alpe d’ Huez. De afgelopen jaren had dit hooggelegen skigebied in de Isère namelijk in deze periode al bijna alle 120 pistes open, dus ik had echt niet verwacht dat we het skigebied zouden aantreffen in een behoorlijke staat van sneeuwloosheid.

Met pijn en moeite
Dankzij sneeuwval in november en de inzet van sneeuwkanonnen zijn er op het moment welgeteld 20 pistes open. De lagere pistes naar het dorp zijn witte banen kunstsneeuw en de pistes onder het dorp zijn gesloten, met uitzondering van de pistes naar het middenstation van Vaujany. De aanblik vanuit het dorp was dan ook best even slikken toen we hier maandag aankwamen. De povere situatie van de Franse skigebieden wordt treffend weergegeven in de statistiek dat er deze week nog maar drie Franse skigebieden zijn waar je een dalafdaling kunt maken en gelukkig voor ons is L’ Alpe d’ Huez er één van. Overigens hadden er met inzet van de vele sneeuwkanonnen - er zijn er 700 in het gebied- nog wel meer pistes besneeuwd kunnen worden, maar het is simpelweg te warm geweest de laatste weken.

Op de ski’s
De verwachtingen waren dus niet echt hooggespannen toen we de gondel naar boven namen. Zo’n geweldig skigebied en zo weinig pistes open…, het deed gewoon pijn aan mijn hart. Maar het viel me alleszins mee; als je hoog bleef -en dat deden we-, kun je lekker skien. Er lag flink sneeuw en de pistes lagen er goed bij. Maar de beroemde Tunnel- en Sarenne-pistes zijn helaas dicht. De drukte viel me mee; veel skiers op weinig pistes levert lange rijen op, dat weten we allemaal -wat dat betreft gaan ze nog wat beleven in de Kerstvakantie met een volgeboekt dorp en weinig pistes open…(tenzij er sneeuw gaat vallen natuurlijk) Maar wij hadden verbazingwekkend genoeg geen last van rijen, want we hebben welgeteld maar één keer in een echte rij gestaan.

Het eiland in de zon
Qua weer deed het skigebied zijn slogan weer eens eer aan; " L’ île au soleil" liet zich weer van zijn zonnige kant zien, inclusief de hier zo veelvuldig aanwezige " wolkenzee" in alle dal waar je op kijkt, terwijl we zelf heerlijk in de zon skieden en lunchten op het terras. Even vitamine D getankt. Dat het warm is voor de tijd van het jaar, is iets wat je niet kan ontgaan. Alleen boven in het gebied is het onder nul en in de feestende massa bij de Folie Douce was menig blote bast te vinden, hoewel die staat van ontkleding natuurlijk ook kan worden veroorzaakt door de combinatie van de Engelse nationaliteit en drank… Want al is het dan totaal niet koud voor december, de dalafdaling vanaf de Folie Douce naar het dorp doen met ontbloot bovenlijf is toch echt overdreven.

Evolutie
Ik keek er trouwens van op dat deze feestgelegenheid nu ook een vestiging heeft in L’ Alpe d’Huez. En dat is lang niet de enige verandering die ik constateerde; sinds ik hier voor het laatst was, zo’n 20 jaar geleden, zijn er twee nieuwe wijken gebouwd, extra voorzieningen gekomen zoals een indoor sportcentrum, nieuwe pistes aangelegd, restaurants vervangen en betonbouw is omgetoverd in houtbouw in Alpenstijl. En er zijn veel liften vervangen - zo is er bijvoorbeeld een aparte combinatielift van stoeltjes en gondel gekomen en er zijn ook nieuwe nieuwe liften gebouwd. Ook de skiers zijn veranderd; waren er vroeger voornamelijk Fransen, nu is de verhouding Fransen- buitenlanders 50/50, waaronder meer Nederlanders, die blijkbaar niet alleen meer tijdens de Tour de France de weg naar L’ Alpe d’Huez kunnen vinden.

Conclusie
Er is van alles veranderd en gemoderniseerd, maar sommige dingen, zoals de zon en de geweldige uitzichten, veranderen niet. Daar heb ik weer als vanouds van genoten.
Het skien is beter dan verwacht, maar alleen hoog in het gebied en zwaar beperkt. Er is sneeuw nodig, veel sneeuw.