Prachtige foto

Ruud op 22 januari 2015· 5 reacties

Heerlijk op de pistes
Heerlijk op de pistes

We zijn met zijn drieën op wintersport. Het eerste tripje van het jaar; even een paar dagen het seizoen opstarten. De eerste liften van het jaar, de eerste pistes van het jaar en de eerste shotjes van het jaar. Dat wordt weer gezellig.

Sportief
Voorlopig is er van shotjes nog geen sprake; eerst de piste op. We hebben namelijk de skilust de hele zomer lang voelen groeien, dus we zijn best fanatiek; we willen knallen! We staan vroeg bij de bus, althans ik noem het “vroeg”, de anderen noemen het “op tijd”. Want al ben ik dan op wintersport net zo fanatiek als de anderen, ik blijf een avondmens en ik heb, ook als ik mag skiën, toch moeite met op gang komen. Al die spullen bij elkaar zoeken is ‘s morgens niet mijn favoriete ding; ik doe het meestal ’s avonds. “Vanavond dus doen vóórdat we eventueel aan het feesten slaan”, maak ik een mentale aantekening, terwijl ik in de verte de bus zie aankomen.

Goddelijk
Na een hobbelrit in de bus, stappen we boven bij de gletsjer uit. Ik adem diep in, kijk intens tevreden om me heen en denk: “yes, ik ben er weer”. In winterwonderland. In het sneeuwparadijs.
In de witte speeltuin. Alles besneeuwd en een staalblauwe lucht; wat zijn we toch een bofkonten.
Het ziet er niet alleen heerlijk uit, merken we als we eenmaal op de piste staan: het is ook heerlijk. War heet: het is goddelijk. Wat een geweldig begin van het seizoen!

null

Nog meer feest
Niet alleen het skiën is een feest der herkenning; als we in het dorp uit de bus stappen aan het eind van de dag, lopen we langs een après-skitent. Opnieuw zitten we meteen in de wintersportsfeer. We zetten even de ski’s in het skihok van het hotel en dan lopen we terug naar het de bar. Biertje, biertje, nog een biertje, shotje, shotje, biertje enz enz. We weten allemaal hoe die dingen gaan. Beetje meebrullen met de kwaliteitsmuziek. Kennismaken met wat andere mensen; rondje geven, rondje krijgen. Gezellie! Na twee leuke uurtjes stappen we weer naar buiten op weg naar de wellness van het hotel. Ook al zo heerlijk. En dan daarna lekker eten: we eten een geweldige vleesfondue. Ach, het leven is zo mooi! De plannen voor feesten na het eten stellen we maar even uit. We komen ten slotte om te skiën.

Heerlijk eten! Het kan niet op
Heerlijk eten! Het kan niet op

Een ommetje door het dorp
Om na het eten niet helemaal weg te zakken in de kussens van de Oostenrijkse hoekbank bij de Oostenrijkse open haard, besluiten we nog even een ommetje te maken. Lekker even een frisse neus halen en dan op tijd er weer in: morgen wachten de pistes weer. Dat was ten minste het plan, maar als we al kletsend in wandelpas door het stille dorp lopen, komen we voorbij de ramen van een club. Achter die ramen ziet het er vol en heel gezellig uit. “Zullen we dan toch een afzakkertje halen”, opper ik. “Het is nog best vroeg”. Tja, ik ben niet voor niks een avondmens. De anderen laten zich trouwens wel heel makkelijk overhalen, dus vijf minuten later staan we met een biertje aan de bar.

Voeten van de vloer
De stemming zit er al lekker in en de muziek is goed; après-ski hits en clubmuziek wisselen elkaar af. We swingen een beetje mee en bestellen nog een biertje. En als we het bier zat zijn doen we een mixje. Als de eerste klanken van Armin van Buren klinken, zijn twee van ons klaar voor de dansvloer. Twee? Inderdaad, ééntje van ons kijkt op zijn horloge. Beetje grieperig, beetje moe, bovendien zouden we toch… ? Heel verstandig natuurlijk, maar ons krijgt-ie niet mee. Lachend loopt hij de deur uit, terwijl wij de dansvloer op stappen om eens lekker uit ons dak te gaan.

Mooie foto van kerstverlichting...
Mooie foto van kerstverlichting...

Mooie verlichting
Vele nummers, meerdere drankjes en twee uurtjes later hou ik het voor gezien. Alleen stap ik naar buiten, want nummer drie wil van geen wijken weten; die blijft springen op de vloer. Maar ik vind het wel mooi zo; morgen wil ik de pistes weer op. Als ik buiten staat in de heldere nacht, met tuterende oren, moet ik me even oriënteren: “Waar was dat hotel nou weer? O ja, langs die kerstboom en onder die kerstverlichting door”, besef ik. Bijzonder mooi, trouwens die feestverlichting hier. Op dat moment lijkt het me een goed idee daar een foto van te nemen. Kan het thuisfront achteraf meegenieten. Ik pak mijn mobiel en maak een mooie foto. Enigszins tot mijn verbazing moet ik er even goed mijn aandacht bij houden om het toestel stil te houden. Zo veel heb ik toch niet op? Paar biertjes, paar gin-tonics. Nee hoor besluit ik: ik ben nog fris.

Als ik de volgende morgen bij het ontbijt met een licht houten kop mijn foto van de kerstverlichting bekijk ga ik daar toch wel een beetje aan twijfelen……

Ruud
droomt het hele jaar van witte bergen. Altijd bezig met het plannen van nieuwe trips, blogt hij over wintersport wetenswaardigheden.

haha herkenbaar @ruud!

Hahahaha, heel herkenbaar! Maar mooie opmerking: “de witte speeltuin”! Zondag sta ik er ook weer in ;)

Mooie foto van de kerstverlichting :)

Gang is alles

Lijkt me aangenaam gezelschap dat je daar mee had! :p

Hahaha leuk stukje en zooooo herkenbaar…

Sneeuwalarm

Ontvang gratis een sneeuwalarm per e-mail van jouw bestemming in aanloop naar je wintersport vakantie! De meldingen stoppen automatisch na je vakantie.

Plaats een reactie