Column: Mijn dochter en de skileraar
Voor de zoveelste keer tuur ik uit het keukenraam van ons appartement in de richting van de pistes waar de bully’s in het donker hun werk doen. Ik begin me nu zo langzamerhand wel zorgen te maken. Mijn 17 jarige dochter is samen met een skileraar vanaf het middenstation te voet in het donker naar het dal gaan lopen en heeft al tijden niks van zich laten horen.
Nog een drankje doen
Ik ging samen met mijn dochter bij het middenstation de jongste ophalen van de skiles. Op het moment dat we naar het dal gingen skiën, meldde mijn dochter opvallend nonchalant dat ze nog even boven blijft om wat te drinken met Diederik, de skileraar van mijn jongste, in het pistebarretje, waar de skileraren een afzakker nemen na de lessen. Ik voelde me overvallen door dit plan, maar de jongste van 10 was al begonnen aan de afdaling, dus ik zette af en skiede achter hem aan, terwijl mijn dochter iets te vrolijk “tot straks, pap!” riep. “Ach, ze is geen twaalf meer, ze kan snowboarden als de beste en het is één lange piste naar beneden, die vindt het wel alleen” dacht ik sussend. Toen we beneden waren en van de ski’s stapten, meldde mijn jongste doodleuk dat hij vond dat zijn zus overdreef, met haar “verliefde gedoe”. Ik zag ineens de boomlange blonde Diederik voor me in zijn rode skipak, met zijn vlotte babbel en zijn Gooise “R”. Ik had mijn ogen in mijn zak gehad, besefte ik.
Beantwoord die telefoon nou toch eens!
Toen we in het appartement kwamen, belde ik voor de zekerheid toch even met haar, om haar op het hart te drukken niet te lang te blijven hangen en zeker niet met een drank op af te dalen. “Neem de gondel maar naar beneden”, had ik haar willen vertellen. Had willen vertellen, want ze nam natuurlijk mooi niet op. “Waarom nemen ze toch nooit de telefoon op als ze zien dat hun ouders bellen?” dacht ik geïrriteerd. Ik vroeg de telefoon van de oudste en belde haar met zijn toestel. Bingo…”Hee , pap, ben jij het?” had het verbaasd geklonken aan de andere kant. En nee, natuurlijk kwam ze zó; ze nam samen met Diederik de laatste lift naar beneden. Ik moest me vooral geen zorgen maken, Diederik ging op haar letten. “Bah”, had ik gedacht bij het verbreken van de verbinding. “ik heb nu al een hekel aan die jongen”. En mijn hekel werd groter toen bleek dat ze helemaal niet uit de laatste gondel kwamen. Wat spookten ze toch uit? Ik sms-te en kreeg pas na een uur antwoord: geen zorgen, alles goed, zó gezellig, ze deden nog een drankje en kwamen dan naar beneden skiën.
Vreselijke visioenen
Mijn kookpunt begon te naderen: in de schemer naar beneden?, langs de bully’s die inmiddels waren uitgerukt? Met bier op? “Ach, pap”, zei de oudste, “Diederik troost haar wel als ze valt”. Ik maakte ondertussen de maaltijd, steeds bozer wordend. Ik belde en sms-te, maar er kwam geen reactie. Ik werd inmiddels echt boos. Toen zoemde de telefoon; dochterlief, die poeslief sms-te dat ze een berichtje had gekregen van haar grote broer dat ze mij moest bellen; “ik begrijp dat je aan het flippen was”, stelde ze luchtig vast. Helemaal onnodig natuurlijk, Diederik had het onverantwoordelijk gevonden om te gaan skiën, dus ze waren gaan lopen. Einde boodschap. Ik berichtte vinnig terug: ”lopen?? De hele piste af??” Na een kwartier kwam er antwoord: “Nee, hoor; Diederik wist een leuk bospad en dat doen we nu, gaat goed, hoor. We pauzeren regelmatig” Ik kreeg de vreselijkste visioenen, mijn bord pasta opzij schuivend. De jongens zwijgen inmiddels wijselijk. En mijn echtgenote kan ook al geen relativerende opmerking maken, die zit thuis in Nederland.
Alleen met de kinderen
Het was namelijk al een vreemde vakantie; ik ben alleen met onze drie kinderen naar Oostenrijk gereden omdat mijn echtgenote thuis in een rolstoel zit met een been in het gips. Ze is vlak voor de vakantie van een bureaustoel gevallen toen ze de lamellen van de luxaflex recht wilde hangen en heeft daarbij haar scheen- èn kuitbeen gebroken. Het plan was dat we gewoon op vakantie zouden gaan en ze zich met een stapel boeken en films bij de open haard zou vermaken. Maar een paar dagen voor vertrek gaf ze toe dat ze tegen de reis en het verblijf toch erg opzag. Vrienden van ons boden spontaan aan een paar dagen voor haar te zorgen om de rest van het skiverslaafde gezin in staat te stellen toch een paar dagen te gaan. Zo gezegd, zo gedaan. We vertrokken op zondag en rijden vrijdag weer terug. Ik vind het nog best een hele verantwoording, alleen met drie kinderen. Mijn fantasie slaat op hol: “Straks doet die Diederik mijn dochter wat aan en dan zit ik hier met die kids”.
Hè, hè
Om half negen gaat de deur open. Dochterlief stapt onschuldig glimlachend maar met rode wangen binnen, snowboard onder de arm. Ik vaar tegen haar uit en stap de hal in om die Diederik eens de waarheid te vertellen. “We hebben beneden al afscheid genomen pap, hij had nog andere afspraken”, meldt mijn dapper vrolijk blijven kijkende dochter. Ze ziet dat het menens is met mijn woede en probeert een andere strategie; die van de redelijkheid en de verontschuldiging: Natuurlijk, ze snapt dat ik me erg ongerust had gemaakt en ze had het zo niet moeten doen; duizendmaal sorry. Ze zal nooit meer zoiets doen en er is verder niks gebeurd. Sorry, Sorry. Ik schep een bord pasta op en ga bij haar zitten. We hebben een goed gesprek. De woede zakt en het wederzijdse begrip stijgt. We geven een knuffel en ik raad haar aan maar lekker te gaan douchen en te gaan chillen. Ik kruip met een boek op de bank, doe dan een spelletje met de oudste en stop de jongste lekker in.
Sonnhof
Als ik om half elf blokjes kaas sta te snijden voor bij mijn glas wijn, gaat de deur van de keuken open; dochterlief meldt zich, fris gedoucht in een kek rokje en een mooi topje. Ik kijk haar verbaasd aan.
“Pahap?”, klinkt het vragend, “de skileraren gaan ’s avonds met de jongens van het dorp in de bar van Sonnhof een drankje doen. Er wordt ook gedanst. Ik ben uitgenodigd. Leuk hè? Toe, mag ik? Please. please, please?“
Drie keer raden wat ik zei……
Plaats een reactie
Volgend jaar dochterlief maar zonder ouders laten gaan, scheelt veel stress.
Mag hopen op ‘ja’ maar dat zal wel niet ;)
“Gezellig joh, weet je wat, ik ga mee…” :D
Mooi verhaal. Hoop dat dochter-lief nog een leuke avond heeft gehad aan de bar van Sonnhof… ;)
Lijkt me lastig inderdaad als je een opgroeiende dochter hebt. Dan ben ik blij dat ik 2 jongens heb☺️
Kinderen worden ouder weet ik uit ervaring :-) Alleen mijn vrouw heeft daar meer last van dan hijzelf :-)
‘Tuurlijk schat, geniet er van en wees voorzichtig.’
Het gedeelte 'je weet wat we hebben besproken, hè… Laat ik even achterwege.
Sterkte Ruud, voor mij is die fase nog niet aangebroken, maar ik houd mijn hart vast.
Lijkt me lastig inderdaad als je een opgroeiende dochter hebt. Dan ben ik blij dat ik 2 jongens heb☺️
Tot ze op hun 18e net na het behalen van hun rijbewijs met hun zatte botten eens willen testen hoe snel jouw auto (die ze ‘geleend’ hebben) eigenlijk wel kan… ;)
Ja precies. Jongens brengen weer hele andere zorgen met zich mee. :-)
Ik heb één stuk van elk maar hopelijk nog een 12-tal jaar te gaan vooraleer m’n bloeddruk op die manier nieuwe recordwaardes bereikt. Zo schattig als ze nu zijn, zo hard hoop’k dat ze meer hersenen hebben dan hun vader wanneer ze wat ouder worden :). Of op z’n minst die blubber die ze meeslepen beter gebruiken …
@Ruud: erg leuk verhaal om te lezen…voor ons. Voor jou wat minder. Wat dat betreft ben ook ik blij dat we een zoon hebben. ;-) Maar ook wij gaan vermoedelijk wel van dat soort momenten hebben.
Bij de tweede alinea begon mijn ouderlijke hart al te kloppen, kan je nagaan hoe jij je gevoelt moet hebben. Ik was die kleine een keer op het strand kwijt… Gelukkig niks aan de hand, maar je denkt gelijk het ergste en bent de hele waterlijn aan het afzoeken. En dan is een berg in het donker ook net als een naald in een hooiberg.
Maar goed, je bent die avond sterker geworden, hebt door jullie wederzijds begrip je dochter wat los weten te laten en hebt haar laten gaan naar de bar…of al je emoties kwam binnen no time weer naar boven dat je zo boos werd en haar de rest van de week huisarrest vanaf 16 uur hebt hebt gegeven. ;-)
Mooie Column @Ruud
Ik leef met je mee! En natuurlijk en dat weet je zelf “helaas ook” het gaat een keer “mis”.
Twee adviezen:
Je zal het moeten loslaten en vertrouwen hebben op de goede opvoeding die je haar ongetwijfeld gegeven hebt.
Laat haar NOOIT de skileraren opleiding doen.Zodat ze les gaat geven in de winter.
Ik heb het allemaal zien gebeuren.
Want wat daar gebeurd overtreft je stoutste fantasieën.Een slechte Doktersroman is er niets bij.
Desalniettemin sterkte voor de komende jaren.
AMMENOOIT NIET!!! Jij hoort al een uur in bed te liggen!
Zoiets? ;-)
Volgende wintersport honkbalknuppel mee nemen en bij de deur klaar zetten en dan vriendelijk vragen of “Diederik” je dochter wel bij de voordeur komt afleveren ;)
En stoutste fantasieën en slechte doktersroman? Maak er maar gewoon p***o van
Is je dochter dan zo’n losbol dat je je zo ongerust maakt? Mag ze in Nederland ook niet met jongens op pad? Of vertrouw je die skileraar niet? Omdat hij skileraar is? (ik snap het probleem niet helemaal geloof ik - en ja, ik heb ook drie pubers).
Doet me denken aan het liedje van Wim Zonneveld Op een mooie Pinkersdag’ daar komt in voor : 'morgen kan ze zwanger zijn, ‘t kan ook nog vandaag…kan van een behanger zijn, een zanger zijn of iemand uit Den Haag…’
Mooie column en …kleine meisjes worden groot…
Kom op zeg, alsof wij met zijn allen zo heilig waren. Je moet niet in detail willen weten wat je kinderen uitspoken en als je ze een beetje opgevoed hebt, is dat ook niet nodig en redden ze zichzelf wel. Dochter is 17, oud genoeg om bijv auto te mogen rijden, nagenoeg officieel volwassen maar op vakantie zal pa moeten bepalen of ze een biertje mag gaan drinken? Het gaat niet over een klein meisje meer en daarbij, deze ‘Rudi’ is vast niet de eerste jongen en zeker niet de laatste.
Ja precies. Jongens brengen weer hele andere zorgen met zich mee. :-)
bram82 op 21 dec 2016 09:01
Gelukkig heb ik er van beiden 1 rondlopen… :p
Die van mij is pas 13, ik hoef me nog lang niet druk te maken… Toch?
Mooie Column @Ruud
Precies daarom @Userd wij waren vroeger ook niet heilig.
En we weten ook allemaal dat je geen skileraar wordt voor het geld, ook die Diederik niet :D
NB meestal krijg ik van mijn vrouw een meewarige blik als ik dit soort opmerkingen maak als het over onze dochters gaat :)
Gelukkig nog een aantal jaren te gaan voordat dit soort dingen gaan spelen (en dat is dan ook wel weer fijn voor de noclaim van de auto, want ook onze zoon is nog niet zo oud ;) )
*bericht bewerkt door Hessel op 21 dec 2016 10:34
Precies daarom @Userd wij waren vroeger ook niet heilig.
Hessel op 21 dec 2016 10:30
En we weten ook allemaal dat je geen skileraar wordt voor het geld, ook die Diederik niet :D
Maar dat verwacht je dan wel van je kinderen? Laat ze leven en bereid ze daar goed op voor, dan komt dochterlief echt niet zwanger terug van een skivakantie of een seizoen skilerares spelen. Dat ze wellicht goed geoefend heeft, is dan niet iets dat jou per se iets aan gaat.
Die van mij is pas 13, ik hoef me nog lang niet druk te maken… Toch?
Ronald16 op 21 dec 2016 10:03
Nee hoor, alleen maar roze en papa is nog steeds haar held ;)
Prachtige column @ruud - met veel plezier gelezen! Wordt nog leuk als je andere kinderen straks ook allemaal die leeftijd bereiken. :)
Die van mij is pas 13, ik hoef me nog lang niet druk te maken… Toch?
Ronald16 op 21 dec 2016 10:03Nee hoor, alleen maar roze en papa is nog steeds haar held ;)
Userd op 21 dec 2016 10:36
Bedankt @Userd, je stelt me gerust :-)
@Userd neem mijn postings hier maar niet te serieus, het is natuurlijk een beetje jennen van dochterlief (nu nog vooral mijn vrouw, want mijn dochters begrijpen dit soort dingen nog niet op hun leeftijd)
(en dat wordt nog erger als ik voor de grap tegen onze zoon zeg dat hij prima op hockeytoernooi mag, natuurlijk geen tentje mee hoeft te nemen omdat ‘je daar altijd iets kan regelen’ :D )
##dubbelemoraal :D
*bericht bewerkt door Hessel op 21 dec 2016 10:59
@Userd neem mijn postings hier maar niet te serieus, het is natuurlijk een beetje jennen van dochterlief.
Hessel op 21 dec 2016 10:57
(en dat wordt nog erger als ik voor de grap tegen onze zoon zeg dat hij prima op hockeytoernooi mag, natuurlijk geen tentje mee hoeft te nemen omdat ‘je daar altijd iets kan regelen’ :D )
#dubbelemoraal :D
Daar is geen woord aan gelogen! (triple-moraal) :D
@Ruud: Je dochter had het zo koud dat we onderweg nog even bij mijn hutje zijn gestopt om ons op te warmen. Sorry dat ze te laat kwam.
*bericht bewerkt door SkileraarDiederik op 21 dec 2016 12:38
Vooral de reacties moet ik erg om lachen :) Zit die arme Ruud nou niet extra te stangen
@Ruud: Je dochter had het zo koud dat we onderweg nog even bij mijn hutje zijn gestopt om ons op te warmen. Sorry dat ze te laat was.
SkileraarDiederik op 21 dec 2016 11:45
Ok, nu begin ik begrip voor Ruud te krijgen :):)