Terwijl het in de Oostenrijkse Alpen keihard föhnde was het eindelijk feest in de Zuidalpen. In het hoekje van de Franse Zuidalpen waar ik woon hebben we sowieso niet te klagen deze winter. Maar afgelopen weekend was met recht het beste weekend van het seizoen. In ieder geval voor mij als off-piste en poedergek. Maar de pisteknallers hoorde ik vandaag ook niet klagen!

Zaterdag begon het als een malle te sneeuwen. Harde hoosbuien in het dal en veel sneeuw hogerop. Hoe later op de dag hoe meer sneeuw er in het dal viel. Wij gingen 's middags pas omhoog naar het skigebied, we lieten de sneeuw eerst even vallen. Al slalommend om vastgelopen Fransen, die denken dat je geen winterbanden nodig hebt in de bergen, reden we omhoog. We vonden een uitgestorven skigebied met heerlijke poeder.

Gisteren was er nog veel meer sneeuw voorspeld maar er zou ook wat zon tevoorschijn komen in de ochtend. Dus toen ik 's ochtends uit mijn raam keek en ik zag mijn huisberg, de grote rotswand van de Tête d’Aval, achter de wolken vandaan komen wist ik het zeker. “Deze ochtend moet ik hebben”. Samen met Sandra en Pierre ging ik wederom naar Puy Saint Vincent. Weer hadden we alle off-piste hellingen voor ons alleen. Het was genieten in de lekkere diepe sneeuw. Toen de wolken rond 13.00 uur dichttrokken om ons weer een nieuw pak sneeuw te bezorgen besloten we onze benen te sparen voor maandag. Beter zou het toch niet worden. Na zulke heerlijke bochten in de zon is het eenvoudig nagenieten. Wederom een heerlijke dag buiten gespeeld!

Wat is skiën toch lekker…