Fotoreport: Nog meer meer zonnige poederplaatjes

Langzaam komt het einde van de meeste skigebieden in zicht. Da’s jammer want de pistes liggen er vaak nog erg goed bij. Zeker de hogere pistes. Maar het wordt in de skigebieden zelf wel steeds moeilijker om goede droge poeder te vinden. De hellingen zijn niet steil genoeg en de ligging te laag. Dus voor de beste sneeuw klikken Sandra en ik nu bijna elk vrij uurtje onze toerski’s onder. Al toerskiënd is het nog steeds erg makkelijk (misschien wat vermoeiend) om superpoeder te vinden.

Waarom steil en hoog?

Om nu nog goede sneeuw te vinden moeten we schaduwhellingen opzoeken. Omdat de zon steeds hoger komt te staan, zijn het alleen nog maar de erg steile en hooggelegen noordhellingen die poederig blijven. Hier vind je er vaak maar weinig van in de meeste skigebieden. Dus de toerski’s gaan onder.

Richting Italië

Afgelopen zondag heeft het goed gesneeuwd op de grens van Frankrijk en Italië. Woensdag, terwijl ik in een bewolkt Oostenrijk zat, sneeuwde het nog flink door op dezelfde grens. Dat betekende vanmorgen richting de Col Agnel, een sneeuwzekere toerskistek in de herfst en in het voorjaar. De zuidhellingen beginnen kaal te raken, maar op de noordhellingen ligt nog een dik pak poeder.

Mooi couloir

Alle noordhellingen naast de Col Agnel liggen vol met mooie couloirs. Veel hebben we al geskied, maar vandaag konden we er eentje aftikken die we nog nooit hadden gedaan. Een zware klim door diepe sneeuw, eerst nog op de ski’s en later te voet was de prijs die we ervoor moesten betalen. Die hadden we er graag voor over.