Fanatieke bezoekers van deze website kunnen zich wellicht nog een blog herinneren met als titel: ‘Solliciteer nu voor droombaan in de sneeuw’. Wij herinneren ons dit blog in ieder geval als de dag van gisteren. Als enthousiaste skiër en snowboarder stonden wij te springen om een seizoen in de sneeuw door te brengen. Een baan als leraar, barman of skiwaxer is niet aan ons besteed, een seizoen lang bloggen en video’s schieten des te meer. Te mooi om waar te zijn?

Acht maanden later
Acht maanden later typen we dit verhaal vanuit een prachtig appartement in Tirol. Hoe zijn we hier terecht gekomen, vragen we ons af? Op een regenachtige zondagochtend in maart kreeg ik een mail van ‘ene Patrick’. Het onderwerp luidde als volgt: ‘Dit moeten we doen!!’. Ik klikte het mailtje weg, aangezien ik verwachtte dat het om een of andere veel te bizarre excursie naar de poolcirkel zou gaan of tenminste een week lang heli-skiën vanaf een boot ergens in Patagonia (het bestaat!). Het duurde niet heel lang voordat er een gemiste oproep op het scherm van mijn telefoon verscheen, ‘Patrick’ stond bovenaan in de lijst. Bij het checken van zijn bericht bleek dat het deze keer menens was. Het duurde niet lang voordat we zaten te brainstormen op een manier om deze kans te verwezenlijken, de oplossing lag voor het oprapen. Het werk klonk als iets uit een van onze dromen, dus waarom filmen we die dan niet gewoon?

Als een kind zo blij
Terwijl we afgelopen donderdagochtend in de auto stapten voelden we ons als een kind zo blij. We stonden op het punt om onze droom te verwezenlijken, maar zijn de meeste dromen niet gewoon bedrog? Onze reis begon echter voorspoedig, een korte opsomming; we vertrokken niet te laat, maar te vroeg, de tank was vol, files losten op magische wijze voor ons op, onze blazen hielden zich sterk en we konden niets bedenken wat we vergeten waren om ons een half jaar lang te vermaken. Wat we op dat moment niet wisten was dat we op weg waren naar een compleet ander plaatsje dan onze eindbestemming. Twintig minuten voor de geplande aankomst begonnen de eerste verontrustende tekenen bij ons te dagen. Waarom stond het plaatsje bijvoorbeeld niet met haar gehele naam in de TomTom? Hoe kon het dat diezelfde TomTom maar één straat kende in deze stad? En waarom was het nog zo ver rijden vanaf de grens met Duitsland? ‘Gelukkig’ bleek dat we ‘maar’ drie uur de verkeerde kant hadden opgereden… ’ Martijn en René, die langskwamen voor een weekendje skiën en boarden, stonden ons lachend op te wachten in ons appartement in het historische centrum van ‘Hall in Tirol’ (vooral die laatste twee woorden niet vergeten!).

Geld vergeten
De volgende dag stond in het teken van filmen, fotografie en voor verslaggever spelen. Aangezien we dit uiteraard in de sneeuw wilden doen, behoorde de Stubaier Gletscher die dag tot ons werkterrein. De start van de dag verliep soepel, tot het moment waarop bleek dat het klaarmaken van de veiligheidsuitrusting iets meer tijd in beslag nam dan verwacht. Een gehaast van jewelste was het gevolg. Gelukkig zou de autorit van 45 minuten een makkie zijn na het avontuur van de dag daarvoor. Het gehaast had echter zijn sporen na gelaten en nadat we al een keer op en neer waren gerend om de vergeten spullen te pakken, bleek dat onze portemonnees alsnog achter waren gebleven. Geen probleem, zolang je tenminste keurig de maximum snelheid rijdt en dus geen politie tegen komt. Maar liefst 25 geleende euro’s en een lieve lach naar de politieagente armer konden we onze weg weer vervolgen.

Lege accu
Na een dag lang plezier in de sneeuw leken alle tegenslagen vergeten, totdat we bij de auto kwamen waar bleek dat we nog niet genoeg tegenslag hadden gehad: de auto had namelijk hard zijn best gedaan om alle energie via de lichten uit de accu te persen.

Hopelijk hebben we onze portie tegenslag gehad. Wij zijn dus Patrick en Sven, de twee gelukkige bloggers die jullie vanaf nu laten genieten van onze avonturen in de sneeuw.

Bloggen in Tirol, de start

Plaats een reactie