Off-piste: Doe ik het, of doe ik het niet?
Januari 2014 – Op de parkeerplaats waar onze bus naar Val Thorens vertrekt, ontmoet ik mijn twee medereizigers. Van één van hen is het de tweede keer dat ik hem zie, de ander onze wederzijdse vriend. De keer dat ik die eerste zag was toen we deze vakantie boekten – even ter illustratie van de willekeur van onze groep.
Waanzin voor het snowboarden
Onze gedeelde (waan)zin voor het snowboarden was de reden dat we deze vakantie boekten; we zochten alle drie maatjes die de hele dag boarden, van de eerste tot de laatste lift. Met z’n drieën waren we dan ook een aflevering van ‘Utopia’ bij uitstek – zowel in het krappe appartement als op de piste moesten we elkaar leren kennen. En gelukkig blijkt keer op keer dat dat met dit soort jongens geen grote beproeving is.
Mening over off-piste
Echter, er bleek één ding te zijn waarop we hemelsbreed verschilden – onze mening over off-piste skiën. Deze twee grote kerels, het soort waarbij ik om de stap een extra pas moest maken om ze bij te benen, gingen als jonge honden de poeder tegemoet. En ik, meisje van 22, die haar moeder bij vertrek beloofde niet off-piste te gaan. De jongens vonden het ook niet vervelend alleen te gaan, dus geregeld ging er één in zijn eentje een bepoederd randje over, terwijl ik hoofdschuddend de piste afsuisde. Ze gingen dan ook zonder pieper, schep, ABS of buddy hellingen af, en leken in mijn ogen niet na te denken over de mogelijke gevolgen. De vele uitnodigingen met hen mee te gaan sloeg ik lachend af, twijfelend tussen angst, nieuwigheid, en mijn verstand dat me zei niet mee te gaan.
Het voelde zo goed!
Maar de kleine meters net buiten de paaltjes die ik dan wel eens meepakte, voelden goed. Dus uiteindelijk, door hun enthousiasme in combinatie met de prachtige sneeuw, ging ik halverwege de week voor de bijl. Rond de ‘Boismint’, een noord helling tussen Val Thorens en Les Menuires hebben we de hele ochtend gespeeld. Het was té moeilijk het niet te doen; na het honderd keer afgeslagen te hebben, kon één keer vast geen kwaad. En vervolgens was de rem eraf – de rest van de week hebben we met z’n drieën de Trois Valées verkend – het hele gebied veranderde in een speeltuin. Vanuit de lift al aan het kijken waar we heen konden, zoeken waar anderen gingen, of gewoon op avontuur. Na die eerste keer meegaan, was het afslaan te moeilijk geworden. En daarmee misschien het juist inschatten van de risico’s.
Alles ging goed
Natuurlijk ging alles goed. Natúúrlijk sta je na afloop weer op de piste en overheerst de heerlijke adrenaline het gevoel dat je te grote risico’s genomen hebt. Maar eenmaal thuis in Utrecht, na afloop van ons sneeuwwitte sprookje, heeft het nog vrij lang door mijn hoofd gespookt. Het lonken van stukjes off-piste, de eerste sporen maken, daar was ik duidelijk niet tegen opgewassen, ook al had ik het mezelf beloofd. Maar brrr, thuis (zonder de adrenaline in mijn lijf) heb ik het nog eens tot me door laten dringen. Dat ik, ook al was ik me bewust van onze onkunde, tóch mee gegaan ben, heeft me verrast. Dat het enthousiasme van anderen dan zo sterk werkt, misschien nog meer.
In ieder geval heb ik ervan opgestoken dat ik me maar beter goed voor kan bereiden, in plaats van me te bedenken het niet te doen. En daarnaast dat ik mijn reisgenoten ook maar beter goed voor kan bereiden, want ik zal er niet snel weer één zijn die zonder gear, of kennis, over een bepoederd randje duikt.
PS: de cursus is gedaan, de lawine drie eenheid, de airbag en andere benodigdheden zijn al gekocht.
Plaats een reactie
Dit is het begin van poederstress
Het is het bedriegelijk uitnodigende van de verse sneeuw.
Een stukje langs de piste, een afsnijdertje…Het voelt goed en wat kan er nou fout gaan?
Ik denk dat iedereen die een beetje kan skiën of boarden zich er wel eens schuldig aan gemaakt heeft.
Alleen die afstekertjes worden al snel groter, de gekozen helling steiler…en dan begint het zonder kennis en oefening toch een ander spelletje te worden. Een spel dat leuk is om te spelen, maar alleen wanneer je een beetje weet wat je doet.
@Hessel niet de plek om een discussie te starten of je bedoelt het anders, maarruh…
Een spel dat leuk is om te spelen, maar alleen wanneer je een beetje weet wat je doet
Een ‘Beetje’ !!!
@Alex Ik bedoel het inderdaad anders: je moet weten waar je mee bezig bent als je off piste gaat.
“Een beetje” is een understatement, maar aan de andere kant: niemand is van het ene op het andere moment een expert. Iedereen die poeder gaat skiën moet het in de praktijk toch eerst leren. Dan bedoel ik niet hoe je bochtjes draait, maar de kennis die nodig is om veilig beneden te komen.
Theorie is daarbij een goed vertrekpunt en ook nodig, maar ervaring kun je alleen in de praktijk opdoen. Gelukkig zijn er tegenwoordig genoeg speciale cursussen en trainingen op dat vlak, en ben je niet meer afhankelijk van de kennis van kennissen :)
Dit voorjaar voor het eerste een lawine voorgevoeld. Heel bizar.
Off piste bij Tignes, hoog off piste, ik begon opeens te trillen als een rietje. Ik vertrouwde die bergwand niet, het was te warm, te stijl, en had licht gesneeuwd elke nacht. (amazing ride overigens…) Ik board al 20 jaar, maar deze wand, die dag, voelde totaal niet goed. En toen meteen mijn 4 boarder maatjes naar de piste gedirigeerd.
Na een half uurtje chillen onder in het dal, wij de stoelift in. En jawel, daar lag hij. Verse lawine, en je kon onze tracks nog zien aan de zijkanten vd piste. Koude rillingen en momentje bezinning voor ons 5! Ik was blij dat ik de balls had onze pret te remmen, want we ramden super door de pow, maar het was gewoon niet-goed daar op die wand.
Dit jaar zeker piepers mee, en zeker bewuster de wat ‘vlakke’ off poeders opzoeken. Het is en blijft een eigen risico, en het feit dat het al 20 jaar goed gaat, maakt niets uit.
uhh, > we zagen onze tracks aan de zijkant vd lawine (niet piste) :)
@gast898
Het is al vaak gezegd, maar toch: piepers alleen gaan je niet helpen. Zorg ook dat je weet hoe je er mee om moet gaan (en niet alleen jij, maar ook je poedermaatjes, je weet van te voren niet wie van jullie er onder de sneeuw ligt).
Daarnaast de usual, schep sonde en kennis.
En op je gevoel afgaan is altijd goed, heb je twijfel dan is het een no go.
@Hessel +1 veel mensen denken vaak dat ze alles hebben gecovered als ze safetygear hebben aangeschaft.
Begin eerst met de theorie: http://www.wepowderacademy.com/nl/ of een cursus bij het Snow Safety Center. Na de theorie een praktijkcursus en met enige regelmaat oefenen met je maten in NL.
Ik zag op de Hintertuxergletscher in augusus nog geen 2 meter naast de piste een zee diepe splate., van bovenaf skiënd nauwelijks te zien… dus ook vlak naast de piste is het zeker op de gletschers levensgevaarlijk!
Spalte…
Ik probeer off-piste zoveel mogelijk te mijden, maar soms is 't wel heel verleidelijk ja… Maar gelukkig zijn er tegenwoordig skiroutes :)
Een recente foto van de hintertux geeft inderdaad aan hoe dicht bij de gletscherspleten soms zitten, waarschijnlijk na donderdag al niet meer zichtbaar.
En dan dus echt levensgevaarlijk! Toerskiërs gaan traditie getrouw pas aan het einde van het skiseizoen over de gletsjers. Dat is niet voor niets… Dan zijn de sneeuwbruggen pas dik genoeg.
gezien alle filmpjes bij het ‘post hier jouw wintersport video 20xx - 20xx’, vermoed ik dat er ongelooflijk veel mensen zonder voorzorgsmaatregelen of kennis off piste gaan, dus dat velen die hier op het forum zitten alle waarschuwingen in de wind slaan en bij dit topic stug hun mond houden.
Laf hoor, als je onverstandig bent, kom er dan voor uit. Niet alleen in een filmpjes topic, maar ook in dit topic.
@ Gast397
ik lees de reacties nog en keer en … snap niet precies wat je punt is :)
Geloof dat juist velen hier erg veel waarde hechten aan veiligheid. door ervaring en observatie.
Velen hier misschien wel maar dat is maar een heel klein percentage van wat er op wintersport gaat. De meeste hebben totaal geen idee hoe gevaarlijk offpiste kan zijn. En als ze dan een groep met een gids ergens onder het lint door gaan al snel denken dat als zij het doen het wel veilig zal zijn.
Ik denk dat als je als pro-freerider ergens naast de piste gaat je ook moet nadenken over hoeveel nietwetende jou gaan volgen. Als je ergens een uur naar toe moet hiken zullen ze dat niet zo snel doen.
@RFKANGOO +1
Zelf ook afgelopen jaar flink is veiligheid, kennis en ervaring geïnvesteerd. Daar ga ik over een maandje vrolijk mee verder tijdens New Runs (technische clinics, lawinesafety, onder begeleiding off-piste skiën en testen van poederski’s en snowboards in Kaprun). Er zijn tegenwoordig zo veel mogelijkheden om laagdrempelig en niet voor belachelijk veel geld je goed te laten informeren en trainen. En een drie-eenheid is in veel dorpen prima te huur, en anders volgens mij bij Bever en Snowcountry. Zorg dan wel dat je weet wat je met het spul moet! Een Pieperfest is een goede eerste introductie. Binnenkort is er weer eentje, op 9 november in Bilthoven: http://www.snowsafety.nl/pieperfest/
@RFKANGOO
‘Ik denk dat als je als pro-freerider ergens naast de piste gaat je ook moet nadenken over hoeveel nietwetende jou gaan volgen. Als je ergens een uur naar toe moet hiken zullen ze dat niet zo snel doen.’
Dat lijkt me de wereld op zijn kop. Omdat ik iets ga doen, moet ik me verantwoordelijk voelen omdat iemand mijn sporen zou kunnen volgen? Zo meteen word ik nog aansprakelijk gesteld door iemand omdat hij mijn sporen heeft gevolgd en het mis ging.
Als je buiten de piste gaat ben je zelf verantwoordelijk. Dat communiceren skigebieden heel duidelijk met borden en goede kenniscentra zoals de safety academy (http://www.wepowderacademy.com) communiceren dat ook in hun gratis eerste hoofdstuk. Het gaat mis omdat jij er bent en niets anders. En als zo iemand dan toch zonder kennis volgt, dan is het toch zijn eigen schuld als het mis gaat? Ik heb inmiddels vaak genoeg mensen er op gewezen dat ze me niet moeten volgen. Dat werd me vaak niet in dank af genomen. Ik zal je de gebaren en woorden besparen. Of vind jij echt dat ik niet meer off-piste mag omdat een of andere idioot mij zou volgen?