77steve

Krokusvakantie 2017 naar Rauris geweest, mede op basis van de vele aanbevelingen voor kindvriendelijkheid. Het was eens maar nooit weer. Het kan zijn dat wij heel veel pech hebben gehad, maar ik denk dat er betere bestemmingen zijn dan deze. Om positief te beginnen:

• het is best goed en snel bereikbaar
• onze accommodatie was echt top (haus Lanner)
• voor kinderen zijn de vele gondels wel zo veilig
• er lag, zeker op de berg, best veel sneeuw terwijl het niet zo hoog ligt
• ondanks de hoge temperaturen bleven de sneeuwcondities redelijk tot goed. Er waren slechts een paar stukjes waar het ellende was voor minder skiërs
• vanaf de hogere punten heb je schitterende uitzichten

Dan de redenen om hier niet meer terug te gaan:

• allereerst: Skiverhuur Adventure. Wat een drama, in alles. Ze konden de drukte (verrassend met vakantie in half noordwesteuropa) totaal niet aan. Ik snap best dat ik even moet wachten op zondagochtend, maar het personeel had geen idee waar ze mee bezig waren. Waardoor het wachten onnodig langer werd en het humeur van de klanten steeds slechter. Het materiaal dat mijn zoon meekreeg was ronduit dramatisch. Skischoentjes waarvan het plastic compleet vergaan was. Te korte skietjes omdat ze zijn maat niet meer hadden. Met compleet gare bindingen erop. Voor de goede orde: wij hadden vooraf online gereserveerd incl. alle maten, dus ze wisten dat we kwamen maar we kregen materiaal wat minstens 10 jaar oud was. Ik had een compleet pakket met skihuur & skiles voor hem geboekt, maar voor de verplichte! helm mocht ik nog apart bijbetalen. Belachelijk.
• ten tweede: skischool Adventure. Nadat we eindelijk ski’s hadden, begon de volgende Adventure-ramp: skiles. Ook dat hadden we vooraf netjes geboekt, maar onze zoon kwam in een veel te grote klas (14 leerlingen). De (Nederlandse) leraren deden hun best, maar na 6 x 4 uur skiles, kon die niets meer dan aan het eind van de vorige wintersport. De les was niet meer dan in een lang lint achter elkaar aan de berg afglijden.
• het skigebied is door de zwarte en donkerrode dalafdalingen voor beginners/lichtgevorderden die meer dan de oefenweide kunnen maar zeer beperkt. Te meer daar het eigenlijk 2 liftketens zijn, die met lange paden heen en terug met elkaar zijn verbonden. Saaiheid troef.
• de wachttijden bij de Hochalmgondel. Mijn record is 34 minuten. Gelukkig heb ik nooit bij het middenstation hoeven instappen - zoals alle skiklasjes wel - maar daar was het de hele dag door absurd druk. Ook omdat de kinderen van tegenwoordig blijkbaar niet meer leren om met de sleeplift te gaan.
• de restaurantjes op de berg. Qua kwaliteit stak alleen die op de Hochalm (heel handig ca 20 meter hoger gelegen dan het bergstation van de gondel) erboven uit. Maar daar waren de prijzen dan ook op en boven het niveau Serfaus. En dat in een zelfbedieningsrestaurant.
• het dorp oogde, ondanks alle mensen, een beetje ingedut. Niet echt een sfeervol hoofdstraatje of pleintje.

Centraal gelegen in het skigebied, mooi terras en ook van binnen een gezellige en authentieke inrichting. Het zelfbedieningsdeel is snel toegankelijk met verschillende uitgiftepunten voor de verschillende gerechten. Het personeel is bekwaam een vriendelijk (de 2e dag werden we el herkend door de kassiere). De kwaliteit van het eten is degelijk, eigenlijk precies wat je van zo’n restaurant op zo’n plek verwacht. Geen culinaire hoogstandjes, wel gerechten die vullen en goed van smaak zijn.

Een uitstekend restaurant met een zeer uitgebreide kaart. De bediening is vriendelijk en snel. De gerechten zijn allemaal prachtig opgemaakt, overwegend Oostenrijks met soms een internationale (mn Italiaanse) variant. De porties zijn ENORM. Wij hadden een voor- en hoofdgerecht maar dat was voor ons allen echt teveel. Terwijl we na een dag buiten toch met behoorlijke trek aan tafel gingen. Ondanks de wat deftige aankleding ook prima voor met onze zoon van 4.

Hier een paar keer gegeten omdat de skiles van onze zoon daar begon en eindigde. Om met het positieve te beginnen: de ligging is prachtig. Je hebt een mooi panorama op de bergen (hoewel dat een beetje werd verhuld door een bijzonder geplaatste traktor) en de oefenweide. Het terras is de hele dag in de zon, al staat de muziek wel wat hard om daar echt van te genieten. Maar die harde muziek is een Oostenrijkse euvel in veel van die grootschalige zelfbedieningsrestaurants.

Tot een uur of half 1 gaat het redelijk snel bij het buffet, daarna lijkt de rij steeds langer te worden (tot een uur of 2). Algemeen had ik het gevoel weer 20 jaar terug in de tijd te gaan, qua aankleding, efficiëntie, en menukaart. Wel knap hoe je zoveel gerechten op de kaart kan zetten met zo weinig ingrediënten (zo kun je van alleen knakworst, friet en brood al bijna 10 verschillende combinaties maken). De kwaliteit van het eten was zeer wisselend, maar overwegend helaas matig: de erwtensoep te waterig, de tomatensoep te zoet, de gulaschsoep OK, de friet prima, de worst OK en de bolognaise erg zout.