Op het spoor van de Matterhorn (deel 2)

Afgelopen maart maakte ik een reis naar één van de topbestemmingen in de Alpen: Matterhorn Zermatt. In deel 1 beschreef ik de heenreis en beschreef ik het deelgebied Gornergrat-Rothorn. In dit artikel het tweede deel van mijn trip met een uitstapje naar de Italiaanse kant van Breuil - Cervinia.

Grenzeloos wintersporten

Dag 2 begon met een nieuwe treinrit. De dichtstbijzijnde ‘skilift’ bij ons appartement was namelijk de Gornergratbahn, de tandradbaan die ons een dag eerder al naar boven had gebracht. Dit keer stapten we uit bij middelstation Riffelberg op 2.582 meter hoogte, om van daaruit verder te glijden richting het hoog(s)tepunt van het gebied: het Matterhorn Glacier Paradise, waar je 365 dagen per jaar terecht kunt om te wintersporten. Via een extreem lange gondel met meerdere tussenstops (Furi-Trockener Steg, de rechtstreekse gondel was buiten gebruik) bereikten we hét paradepaardje van het gebied: nieuwe de 3S-gondel naar de Klein Matterhorn (3.883 meter). Het is wat mij betreft meer dan terecht dat men in Zermatt trots is op deze kabelbaan, met door het Italiaanse designbureau Pininfarina ontworpen gondels.

Het uitzicht op de omringende bergwereld en de indrukwekkende Theodulgletscher is fantastisch en door de extreem lange afstand zonder liftpaal, heb je bijna het idee dat je vliegt. Vanaf de top heb je een adembenemend uitzicht op de gletsjer en de omringende vierduizenders. Dat adembenemend mag je overigens letterlijk nemen, want hoewel wij er bij het uitstappen niet direct last van hadden (in tegenstelling tot sommige anderen), werd ons op het vlakke stuk piste bij het bergstation snel duidelijk dat zuurstof schaars is op deze hoogte. De rest van de piste is overigens een stuk steiler dan je op een gletsjer zou verwachten, en met de altijd geweldige sneeuwkwaliteit smaakte deze piste echt naar meer. Wij hadden echter Italië als doel, en we kozen ervoor om af te dalen richting bergstation Plateau Rosa/Testa Grigia (3.480 meter) om de oversteek te maken naar de Italiaanse zijde van het gebied: Breuil - Cervinia. Iets wat sinds deze zomer ook mogelijk is zonder ski’s of snowboard. De 3S-gondel die deze ‘Matterhorn Alpine Crossing’ mogelijk maakt, was tijdens ons bezoek nog in aanbouw, maar is afgelopen zomer geopend en brengt een directe liftverbinding over de Alpenhoofdkam tot stand.

Bizarre cijfers

Op ski’s is de oversteek ook mogelijk zonder deze nieuwe lift, en glijd je simpelweg langs het bergstation Plateau Rosa/Testa Grigia Italië in. Ons doel was het dorp Valtournenche op 1.524 meter, eindpunt van de langste afdaling van de Alpen. Met alleen een onderbreking door een zeer korte stoeltjeslift van nog geen 200 meter om een 35 meter hoge kam te overwinnen, daal je maar liefst 22 kilometer en 2.359 hoogtemeters af. Dit zijn bizarre cijfers: er zijn volledige skigebieden met minder pistekilometers en een (beduidend) lagere top! En dan was in ons geval de sleeplift naar het allerhoogste punt (de Gobba di Rollin, 3.899 meter) nog niet eens open, waardoor het aantal af te dalen hoogtemeters nóg iets groter had kunnen zijn.

Helaas misten we de afslag (een niet al te best aangegeven smal blauw pad) om in één keer naar Valtournenche te kunnen skiën. We kwamen daardoor uit in Breuil - Cervinia op 2.050 meter, overigens wel via een zeer lange en mooie rode piste. Rood is sowieso de kleur die domineert op de pistekaart van dit gebied, waardoor het vooral geschikt is voor de wat meer gevorderde wintersporter.

Bij de liften en zeker bij de lunch, merk je duidelijk dat je aan deze kant van de berg in Italië bent. Het contrast is in dit geval extra groot: waar in Zwitserland alles (extreem) gestructureerd gaat, wordt in Italië zelfs iets simpels als lunch bestellen al een interessante ervaring. Nadat we dit met de nodige chaos hadden bemachtigd, was het eten echter ook van Italiaanse kwaliteit en dat maakte een hoop goed. Na de lunch wachtte al vrij snel weer de lange terugweg naar Zwitserland, via wederom het bergstation Plateau Rosa/Testa Grigia. Daarna volgde een lange (op sommige punten vrij vlakke) piste over de Theodul- en Furgggletscher en een rode piste via de Staffelalp terug naar Furi op 1.867 meter. Na een korte stop bij de Hennu Stall, een leuke après-skibar (waar helaas op dat moment niets te beleven was), zat dag 2 van onze trip er alweer op.

Toblerone

Op de derde dag van onze driedaagse trip stond de Matterhorn (letterlijk) centraal. Na een start met wederom het treintje van de Gornergratbahn, verkenden we eerst het gebied rondom de Staffelalp en de flanken van de Hirli (2.769 meter). Deze pistes liggen direct aan de voet van de Matterhorn, waardoor deze machtige berg er nóg indrukwekkender uitziet. Ik begrijp nu goed waarom de Matterhorn (of Cervino in het Italiaans) wereldberoemd is, en waarom chocolademerk Toblerone deze enorme brok steen als inspiratiebron en logo voor hun product koos. ‘Koos’ inderdaad, want sinds dit jaar mag dit merk de berg volgens de Zwitserse wet niet meer als logo voeren, omdat men een deel van de productie naar Slowakije heeft verplaatst.

Na enkele afdalingen aan Zwitserse zijde besloten we dat het tijd was om de Matterhorn van de andere kant te gaan bekijken. Eerst stond echter een tweede poging om de langste afdaling van de Alpen te maken op de planning. Deze keer misten we de afslag gelukkig niet, en eindigden we rond het middaguur in het warme en zonnige Valtournenche op 1.524 meter. Na enkele afdalingen en een lunch in dat deel van het gebied, begonnen we langzaam aan de terugtocht, via Breuil - Cervinia en de Theodulpass (3.301 meter). Aan de kant van Zermatt was deze dag de zwarte (dal)afdaling van Furgg (2.441 meter) naar Furi (1.867 meter) geopend, waardoor we via hierlangs afdaalden, daarbij wel flinke ijsplaten en ontelbare kleine steentjes ontwijkend. Via het ons inmiddels bekende middelstation Riffelberg, bereikten we vervolgens het treinstation van Riffelalp op 2.211 meter, vanwaar de trein ons terugbracht naar Zermatt.

Bucketlist

Bij een wintersportvakantie in Zermatt speelt de trein hoe dan ook een hoofdrol, los van de keuze van het vervoersmiddel waarmee je reist. De reis is door deze noodgedwongen treinelementen en wisselingen van vervoermiddel wel wat langer en geeft meer gedoe, maar als je daarmee overweg kunt, is het dat meer dan waard. Ben je op zoek naar de Matterhorn, dan is deze zo opgespoord: de markante berg torent boven het dorp uit en is daardoor letterlijk niet te missen. In combinatie met het geweldige grensoverschrijdende skigebied en de majestueuze hoogalpine bergwereld, maakt dit Zermatt een bucketlistbestemming waar ik graag nog eens terugkom.