Wintervoorsmaak in Hintertux

Tradities zijn er om in ere te houden. Eén van die tradities in onze vriendengroep is om op de Hintertuxer Gletscher het winterseizoen te starten. Het verlengde weekend van 11 november stond in onze agenda’s al lang geblokkeerd voor de belangrijkste bijzaken in een mensenleven: skiën, bergen en après-ski.

Tussen herfst en winter op de piste

We waren net een weekje te vroeg om de recente sneeuwval in Oostenrijk mee te pikken, er lag merkbaar minder sneeuw dan de vorige jaren. De piste voor het Tuxer Fernerhaus had duidelijke ijsplekken, een dump zou zeer welkom geweest zijn. De rode racebaan op de Schlegeis, piste 5, was nog gesloten terwijl deze normaliter al geopend is rond deze tijd van het jaar. Het was zichtbaar dat de hete zomer hier stevig had ingehakt op het ijsdek; voor opening is er simpelweg meer sneeuw nodig omdat de oneffenheden in het ijs groter zijn geworden.

Prima condities waren er zoals vanouds in het Kaserer-gedeelte. Pistes 13 en 14, mijn favorieten, zijn perfecte blauwe carvebanen om die staalkanten in lange, gesneden bochten heerlijk door de sneeuw te laten cruisen. Aanstaande winter zal dit gedeelte trouwens beter ontsloten worden dankzij de vernieuwing van de Lärmstange 1 stoeltjeslift. Waar dit voorheen ontsloten werd door een oude en trage - maar charmante! - tweezitter, heeft men op een verbeterd tracé een moderne 6-persoons zetellift geïnstalleerd. Henri berichtte hier al eerder over zijn ‘nieuwe liften’-blog.

Alternatieve activiteiten

Het vorige winterseizoen is voor mij nogal abrupt geëindigd door een ongelukkig ski-ongeval - het volledige relaas lees je hier. Momenteel zit ik in laatste maanden van revalidatie na mijn kruisbandreconstructie. Helaas is skiën voor mij dus nog even een ‘verboden’ sport. Eigenlijk is ‘helaas’ hier niet op zijn plek, want ik heb dit als opportuniteit aangewend om geweldige andere winteractiviteiten uit te proberen.

De eerste alternatieve daginvulling was een sneeuwracket hike. Terwijl de rest van de groep zich in zijn skibotten murwde, trok ik mijn comfortabele wandelschoenen aan en ging op pad. Het eerste deel van de wandeling, nog zonder rackets, vertrekt vanaf het dalstation aan de parking en voert richting de Sommerbergalm. Vrij direct duik je het bos in dat men vanuit de Gletscherbus 1 op links ziet liggen. Daarna passeer je langs enkele almen, weg van de bedrijvigheid in het skigebied. Een heerlijke rust en stilte overvielen mij, met een stralend zonnetje op mijn gezicht.

Gletscherbus 2 bracht me naar het Tuxer Fernerhaus (2.660m) om vandaar mijn tocht verder te zetten, nu met de rackets ondergebonden. Einddoel was de gezellige Gletscherhütte (3.075m), een hoogteverschil van een stevige 400 meter. Ideaal is om het Pistebully-dienstpad naar boven te volgen, zo vermijd je conflicten met pistegebruikers. De hike begint aan de eerste pylonen van de Gefrorene Wand 10 lift en start pittig steil omhoog. Proefondervinderlijk kan ik zeggen dat sneeuwrackethiken je conditie stevig op de proef stelt. Een aanrader voor wie voldoening haalt uit stevige cardio-workouts.

De dag nadien stond er als tweede activiteit een bezoek aan de Spannagelhöhle gepland. Dit impressionante grottenstelsel is het grootste van de centrale Alpen. De sympathieke Christoph gidst je volgens één van de drie touren door de grot. De eerste tour is ideaal voor groepen of families en duurt een uurtje. Christoph vertelt je alles over de gesteenten en exploratie van de grot. Tour nummer twee is voor sportievelingen zonder hoogtevrees, met ondermeer een stukje klettersteigen. In de grootste gallerij maakten we een klim van 25m, pal langs de uit marmer bestaande wanden. Zondermeer indrukwekkend. In een later blog kom ik hier nog uitgebreid op terug.

Après-ski volgens het boekje

De feestelijke kers op skitaart na je laatste piste wordt geserveerd in het Tenne Hohenhaus. Élke keer vliegt het dak er hier af, in het bijzonder door het talrijk aanwezige Vlaamse gezelschap tijdens het 11 november weekend. Vlaamse vriendengroepen en monitorenstages vinden dan massaal hun weg naar deze tent. Ook dit jaar was huis-dj Paraiso weer op post met zijn uitgebreid repertoire aan feestplaten. Auffe auf’n Berg (voor de kenners: mét bijhorend dansje), het obligatoire Tux Tux Hintertux en het melodische Hulapalu passeren allemaal de revue. Er zijn nog zekerheden in een mensenleven.

Een andere aanrader om de feestelijkheden op vrijdagavond verder te zetten, is de Bergfriedalm. Dit gezellige hotel-restaurant in Lanersbach heeft een uitstekende keuken - reservatie aangeraden - en nodigt op vrijdagavond de lokale coverband Sunny Boys uit. Twee ervaren gitaristen en een onuitputtelijke drummer met een playlist aan heerlijke coverplaatjes in een berghut-setting maken je avond onvergetelijk. Vanaf +/- 21u kan je hier meezingen met ondermeer Sultans of Swing, Griechischer Wein of wederom Hulapalu.

Kortom, mijn enthousiasmebarometer voor dit seizoen staat weer op 200%.