Skiën in het Pitztal: de gletsjer, rodelen en vliegende herten (II)

Onlangs heb ik weer een paar prachtige dagen in het witte goud mogen vertoeven. Mijn trip voerde mij ditmaal naar het Pitztal, een betrekkelijk onbekend gebied in Tirol.

De Pitztaler Gletscher
Zoals alle gletsjers heeft ook de Pitztaller Gletscher een niet te negeren aantrekkingskracht. De hoogte (3.440 meter), de nooit te voorspellen weersomstandigheden en de veelvoud aan spannende afdalingen maken gletsjers tot een summum voor de amateur skiër. Wat mij betreft dan, want ik heb deze dag mensen af zien dalen die heel anders dachten over een gletsjersummum! De weersomstandigheden waren namelijk zeer slecht. Een keiharde, ijskoude wind die de huid van je gezicht leek te snijden maakte de afdaling tot een (z-)ware beproeving. Het zicht was vrijwel nihil en de piste was ijzig. Maar voor mij persoonlijk zijn dit mooie momenten. Ik ben een typische al-weather boarder en juist die extremen die je op de piste tegen kunt komen maken dat ik zo van wintersport houd. Enne, eenmaal veilig beneden wacht er altijd een beloning: een dikke schnitzel met een groot glas bier!

Pistebully, rodelen en ‘flying hirsch’
Na een welvarende dag waarin zon, sneeuw, wind, windstilte en een fikse valpartij de revue hebben gepasseerd togen wij met veel plezier in een pistebully, die ons in niet al te snel tempo naar de Pitztaller Schihütte bracht. Een restaurant midden op de piste. Een overdaad aan vlees, groenten, heerlijke streekwijn, champions en voortreffelijke raclettekaas viel ons te beurt en na dit koningsmaal rodelden wij terug naar het dorp waar wij voor een afzakkertje de kroeg ingingen.

Na tig keer het nooit vervelende ‘Wir woll’n die Eisbären sehen!’ te hebben gehoord (en stiekem te hebben mee geneuried…) werden wij getrakteerd op een overkill aan ‘flying hirsch’: een laagje Redbull met daarin een klein flesje Jägermeister. En dat drinkt zo lekker weg…

Deel III: Skiën in het Pitztal: the day after en Hochzeiger