Op het spoor van de Matterhorn (deel 1)

Afgelopen maart maakte ik een reis naar één van de topbestemmingen in de Alpen: Matterhorn Zermatt. Het werd een trip met treinen, gletsjers, indrukwekkende Alpentoppen en fantastische uitzichten. Een verslag van een wintersporttrip met het openbaar vervoer, denk je nu wellicht. Maar nee, de auto bleek voor deze trip toch de meest praktische manier van reizen. In Zwitserland hoeft dat echter niet te betekenen dat de trein geen rol speelt, integendeel.

Hoofdrol voor de trein

Zermatt ligt in het uiterste zuiden van Zwitserland, vlakbij de grens met Italië. Om er te komen zullen de meeste Nederlanders via Basel en Bern rijden. Daar heb je vervolgens de keuze: de langere route via Montreux en het Rhônedal, of de korte route door de bergen. Dat laatste is letterlijk bedoeld, je moet namelijk door de Lötschbergtunnel. In deze tunnel tussen Kandersteg en Goppenstein ligt echter geen asfalt, maar rails. Om deze spoorwegtunnel toch geschikt te maken voor autoverkeer, rijden er frequent (het is immers Zwitserland) autotreinen heen en weer door de tunnel. Je rijdt je auto op de trein, blijft rustig zitten en ruim 14,5 kilometer en 15 donkere minuten later rijd je aan de andere kant van de berg de trein weer af. Een bijzondere ervaring en wat mij betreft een slimme oplossing om geen aparte tunnelbuis voor auto’s te hoeven boren.

Vanaf het punt waar je de trein afrijdt in het Lötschental, is het nog ruim een uur rijden naar Zermatt. Of beter gezegd: naar het plaatsje Täsch, waar opnieuw een treinrit wacht, maar dit keer zonder auto. Deze parkeer je in de enorme Matterhorn Terminal, waar je vervolgens met bagage op de trein stapt voor het laatste stuk naar Zermatt. Zermatt is namelijk autovrij en (op enkele uitzonderingen na) alleen te bereiken per trein. In het dorp zelf rijden alleen elektrowagentjes rond, die fungeren als (ski)bus, bagagetransport en taxi.

Sector Gornergrat-Rothorn

Om vanaf het treinstation van Zermatt in het skigebied te komen, steek je simpelweg de straat over en neem je weer een andere trein: de Gornergratbahn. Deze tandradbaan brengt je in een half uurtje van het dorp op 1.620 meter naar het bergstation op 3.089 meter hoogte, net onder de top van de gelijknamige berg. Zowel onderweg als op de top heb je fantastische uitzichten op de hoogste bergen van de Alpen, met als indrukwekkendste van allemaal de wereldberoemde naamgever van het skigebied: de Matterhorn (4.478 meter).

Maar daarover later meer, voor ons werd het eerst tijd om het skigebied te verkennen. Vanaf het Gornergrat-bergstation stap je direct vanuit de trein op de ski’s. Op de flanken van de Gornergrat vind je vervolgens voornamelijk blauwe en rode pistes tot aan het middelstation Riffelberg (2.582 meter), of verder door het dal in richting knooppunt Furi op 1.867 meter hoogte. Wij zochten het echter hoger op, door na een paar afdalingen de gondel naar de Hohtälli (3.286 meter) te nemen. Ook hier weer een prachtig uitzicht en mooie lange (rode) pistes. Er zijn meerdere off-piste routes vanaf deze top, maar deze hebben we, mede vanwege de sneeuwcondities, maar links laten liggen.

Vervolgens staken we over naar de tegenoverliggende berg: de Rothorn (3.103 meter). Na een lunch bij het afgelegen restaurant op de Flühalp, wat gezien de drukte minder een ‘Geheimtipp’ was dan gedacht, hebben we ons vermaakt op de pistes rondom de Rothorn en de nieuwe Gondelbahn Kumme. Ook hier vielen de lange afdalingen op, waardoor je lekker door kunt skiën. En met de snelle nieuwe gondel ben je ook zo weer boven, waardoor je in dit deel van het gebied genoeg kilometers kunt maken. De pistes liggen aan verschillende kanten van de berg of net over een kam in een andere vallei, wat er samen met de lange afdalingen voor zorgt dat het gebied groter voelde dan het is. De temperaturen afgelopen maart maakten dat de sneeuw 's middags zelfs boven de 2.000 meter zacht en papperig werd, maar dat kun je in Zermatt eenvoudig oplossen door het (nog) hogerop te zoeken. Aan het eind van de dag restte ons vervolgens alleen nog een laatste (‘waterski’-)afdaling terug naar het dal. Via een soort mix van een pad en een rode piste kom je uiteindelijk uit bij een lift (een verticale personenlift welteverstaan) die je door de berg omlaag brengt naar het niveau van het dorp.

Nog hoger

De trein is dus een onmisbaar vervoermiddel wanneer je op wintersport gaat naar Zermatt, dat maakte onze reis en eerste dag al duidelijk. Op dag 2 en 3 van onze trip stegen we naar grote hoogten en kreeg de trip een internationaal element. Daarover meer in deel twee van dit blog.